[aяda]

Nefesleri kesen maç değil, akılla oynanan futbol diye tarihe geçecek bu maç. Baştan sona bir Mourinho belgeseli seyrettik Nou Camp Stadı’nda.

-İki ayaklı maçlar nasıl oynanır,
-Nasıl savunma yapılır,
-28. dakikada 10 kişi kalıp nasıl tur atlanır,
-Bu süreçte nasıl olur da oyun disiplininden kopulmaz,
-Tur atlayan eksik takımın hocası kenarda nasıl olmalıdır,
-90’da tur getirecek golü sayılmayan takımın oyuncuları nasıl olur da bu kadar sakin kalır,
-Hakemin her kararından sonra bu kadar önemli bir maçta futbolcular nasıl olur da itiraz etmez,
-Maç sonrası turu geçen deplasmandaki takım atlaya zıplaya rakip sahada nasıl da sevinir,
-İki takım oyuncuları maç sonrası nasıl olur da birbirinin elini bu kadar sakin sıkar ve forma değişir,
-Hücum eden takım nasıl olur da hiç şişirmeden son dakikaya kadar şuurla top gezdirir,
-Rakibi 84 dakika delemeyen Barcelona gibi bir takım nasıl oyun planını bozmaz,
-Bir savunma oyuncusu Piquet nasıl olur da rakip kale dibinde forvetlerin bile beceremeyeceği zarif ve akıl dolu bir dönüşle kaleci ve savunmacıyı bakkala yollayıp dönerek gol atar,
-Nasıl olur da taraftar kendi sahasındaki elenişi bu kadar centilmen karşılar,

Bu maç bizim insanımıza sunulacak en güzel örnektir.
Hatta ders niteliğinde bir belgeseldir.

Mourinho imparator mu?

Maç boyu Mourinho’yu kenarda izlediniz. Bu kadar zor bir maçta, siftahtan 10 kişi kalmasına rağmen asla delirmedi, çılgın hareketler yapmadı, atlayıp zıplamadı, ter içinde kalıp etrafa dalanmadı. Sakin, olgun, takımını izledi. Sonunda tur gelince coşkusunu sahaya dalıp havalara zıplayarak belli etti.
Bu tur kimin?
İmparator Mourinho’nun mu?

Yoksa onun verdiği taktiği hiç şaşmadan uygulayan eksik takımın mı?
Bir saat 10 kişi oynuyorsunuz ve aradan su sızmayacak bir savunma ile yelpaze gibi savrulmadan, rakibe tehlikeli alanda faul yapıp frikik kullandırtmadan ve de rakiple iddialaşıp ona tekme atmadan, hakem kararına itiraz etmeden oynuyorsunuz.
Şişirme top çıkmıyorsunuz. Topu gelişi güzel ileri vurmuyorsunuz. Üzerinize gelen Barça gibi bir takımla 90 dakika ötesi savaşıyorsunuz ve turu kapıyorsunuz.
Az iş değildir bu.

Neredeyse bir devre kendi kalenizin önüne majino hattı kurarak, Messi’ye, Xavi’ye, İbrahimoviç’e karşı koyuyorsunuz ve onlara top vurdurtmuyorsunuz.

İnter’de Eto’o gibi geçen yıl Barcelona forması giymiş bir oyuncu var ve tribünlerden ona hiç kötü tezahürat yok, açılan hiçbir pankart yok!
Ve Barça’nın sahasında Samuel Eto’o’nun takımı İnter tur atlıyor.

Bravo İnter!
Bravo Mourinho…
Siz bir bütünsünüz.

Messi, Xavi, İbrahimoviç

Barcelona kazanmak için her şeyi denedi, İnter ona izin vermedi.
Barça hücumda her kaybettiği topu daha santraya gelmeden yine kazandı ve rakip kaleye durmadan çullandı. Bir ara baktım top aptala dönmüş… Her ayağa değiyor ama bir türlü gol olmuyor.
Barcelona sabırla aynı denemeleri yapıyor ve sonuç yok!
Bi daha, bi daha, bi daha…
Bıkmadan usanmadan…
Topa ha babam de babam vurmadan…
Kızmadan, sinirlenmeden…
Sonlarda kalecileri bile santraya geliyor ve yakaladığı topu şişirmeden hemen yanındakine veriyor.

Messi, Xavi, İbrahimoviç kar etmiyor. Adım atamıyorlar. Çünkü karşılarında onların tuzaklarına düşecek avları yok.
İnter defansı savaş planını hiç bozmuyor. Strateji mükemmel ve panik de yapmıyorlar.
Bu maç elli kere oynansa bozulmaz!
Kader değişir oyun planları değişmez.
İşte futbolda disiplin budur.
Sonucu talihsizlik değiştirir, o da olmadı!
Messi yol bulup akamadı.
İbrahimoviç doğru dürüst tek topa vuramadı!
Xavi yırtındı olmadı.

Guardiola istifini bozmadı…

Çünkü biliyordu ki İnter’in bu savunmasını açmaya ya tank lazım ya Mesi’nin, Xavi’nin marifetleri. Ama onlar da kıpırdayacak alan bulamadılar.
İnter mükemmel bir alan savunmasıyla, rakibi de göz hapsine alarak Barça’nın her hücumunda yerini kaybetmeden olduğu yerde ‘pergel’ gibi dönerek tehlikeleri karşıladı. Kanatları bile zorlanmadan kapattı.
Amacı en fazla bir gol yiyip maçı bitirmekti. Bitirdi.
Geçen yılın Şampiyonlar Ligi Şampiyonu Barcelona ve ünlü Guardiola bu kez finale gidemeden elendi.
İlk maçtaki 3-1 mağlubiyet Barça’ya pahalıya mal oldu.

Bu belgesele imza atan herkesi kutluyorum.

Son söz;

Barça ve İnter’in tribünde sebilhane bardağı gibi dizilmiş yöneticileri var mıydı acaba?
Ya da maç öncesi sonrası demeçler veren, hakemi istemeyen lafazanları…
Ve de devre arsında soyunma odasına giden başkanları var mıydı da ben görmedim…

Bizler de inşallah iyi günler görürüz İnter’le Barça’ya baka baka…