[OutKast]

KARA TEMMUZ…

Bu yazının benzerini geçen Temmuz ayında da yazmıştım, üzerinde biraz değişiklikler yaptım, ama temeli aynı, çünkü kaybettiklerimiz aynı, acılarımız aynı, değişen şey sadece akıp giden zaman…
Evet, kaçınılmaz, yine geldi Kara Temmuz…
***
Ölüm…
Temmuz ayında, adeta kara bela gibi çökmüş, BEŞİKTAŞ camiasına…
Ve an gelir, hepimizin kapısını çalar…
Sormaz, “Müsait misiniz, gelebilir miyim?” diye…
Kara Temmuz, biraz fazlaca çalmış BEŞİKTAŞ`LILARIMIZIN kapısını…
Barış Akarsu 4 Temmuz ve Şan Ökten 24 Temmuz, trafik kazasına kurban giderken;
HASAN DOĞAN 5 Temmuz- Kalp krizi
ŞÜKRÜ GÜLESİN 10 Temmuz – Kalp krizi
YUSUF TUNAOĞLU 22 Temmuz- Kalp krizi
CENK KORAY 23 Temmuz - Kalp krizi
OPTİK BAŞKAN 25 Temmuz- Kalp krizi
Önce, isyan etmek geliyor insanın içinden, ama her birinin hayat hikâyesini öğrendiğinde Beşiktaşlı olmanın ne demek olduğunu daha iyi anlıyor insan…
Her defasında gurur duyuyorum Siyah Beyaz renklere duyduğum aşktan…

***
Bu gün Şükrü Gülesin’i anıyoruz. 1922-1977 10 Temmuz…
Şükrü Gülesin; annesinin “fidanı”…
Beşiktaş’ın efsane Kartal’ı…
Futbol’a Kınalıada’da kaleci olarak başlıyor, ama kısa bir zaman sonra forvete geçiyor… 1940 yılında Beşiktaş’a transfer oluyor…
32si kornerden direk kaleye gol, olmak üzere 226 gol atıyor…
İtalyada Lazio, Palermo takımlarında oynuyor. (Orada lakabı “Turco”ydu)
Beşiktaş’ta 11 kez mili oldu…
Attığı gollerin yanı sıra süratli ve her iki ayağını kullanabilme özelliğine sahipti…
Şükrü Gülesin; 5 yılı üst üste olmak üzere 8 yılda,
Tam 7 kez, İstanbul Ligi, kupasını havaya kaldırmış,
Sabri, Hakkı, Kemal, Şeref, Şükrü beşlisinin son yıldızıydı.
Bu forvetin ardından gelen Şükrü, Süleyman, Şevket, Recep, Fahrettin, beşlisinin de ilk ismiydi.
Baba Hakkı’dan sonra hücum hattının ikinci şefi ‘Gülesin’ oluyordu…
Baba Hakkı’yla aralarında geçen yaşanmış bir sürü hikâyeden biri;
“Bir maçta baba Hakkı, Şükrü Gülesin’e kornerden ‘topu bana at’ dercesine elini kaldırıp, işaret parmağı ile yer gösteriyor… Şükrü dinlemiyor, her zamanki gibi topu kaleye atıyor ve gol oluyor. Baba Hakkı sinirleniyor. Sahanın içinde Şükrü’yü kovalamaya başlıyor. Şükrü “Baba, ne fark eder gol oldu” der. Baba da “Olsun beni dinlemedin, ben sana, topu bana at dedim, neden atmadın oğlum” diye kovalamaya devam eder.
Başka bir Şükrü Gülesin anısı…
“Vefa-Beşiktaş maçı sırasında top Şükrü Gülesin’in eline çarpar ve önüne düşer ardından golü atar. Vefalı oyuncuların itirazına rağmen hakem golü verir… Şükrü hakeme gider, golü iptal ettirir… Maç 1-1 biter”.
Bu olay bile, Beşiktaş’ın adının niye “Adalet” kavramı ile birlikte telaffuz edildiğini açıklamaya yetiyor zaten…
Şükrü Gülesin’in futbol dışında bilinmeyen bir özelliği de, İtalya da tarihi bir filmde, küçük bir rol almasıydı…
Ayrıca, İtalya da top oynadığı dönemde renkli kişiliğinden dolayı sürgünde bulunan Mısır Kralı Faruk’la da arkadaş olmuştu…
Futbolu bıraktıktan sonra Beşiktaş yönetim kurullarında görevler alıyor, Milli Takım Teknik Komitesi’ne seçiliyordu.
Daha sonra spor yazarlığı da yapan Şükrü Gülesin’in yeme içme, konusunda da rakipsiz olduğu söylenir. Anlatılanlara göre Beşiktaş köy içinde “Kambur’un bahçesinde” bir oturuşta bir tepsi uskumru yermiş…
Baba Hakkılar, Şeref beyler, Şükrü Gülesin’ler…
“KaraKartal” markasını bu günlere taşırken “skor”un illa ki “sonuç” olmadığının temelini atan, büyük insanlar…
Onlar isimlerinin yanına, sevgi, güven, şefkat, bağlılık, sadakat, adalet, onur ve şeref’i yazdırdılar…
İşte bu güçlü oluşum, Kartal’ın farklılığına “damgasını vuran” BEŞİKTAŞ’LI olma ayrıcalığını ortaya çıkarttı…
Bize Beşiktaş’ın ne olduğunu öğreten büyük insanlar;
Hepinizin önünde saygıyla eğiliyoruz…
Ağaçlı yoldan, sizlere…
Yüreği kocaman Kartallara selam olsun…
***
Bela geliyorum demez,
Kara Temmuz…
Geleceğin varsa göreceğin de var,
Bizim Kartalların nesli,
Sana rağmen, tükeneceğe benzemiyor.
Uçmaya devam.

ITIR ESEN