Kalbimin en orta yerinde
Büyük bir yangın var,
Alevler içinde...
Dünyanın en büyük ve yaratıcı taraftarı olan Beşiktaşlılar nice güzelliklere imza atmıştır tıpkı yukarıdaki dizelerde olduğu gibi.
İnönü stadı’nda sol yumruk sıkılı ve kalbimizin en orta yerinde yangın var, alevler içindeyiz.
Dillerde marşlar sıra ile söyleniyor;
Gündoğdu hep uyandık,
Stadlara dayandık
Beşiktaş’ın aşkıyla....
Herşeyin temelinde yatan tek şey var o da Beşiktaş’a olan karşılıksız aşk.
Bu aşk uğruna kimler nasıl fedakarlıklar yapmadı ki?
Cebindeki son harçlığı verenler,
geceden kapalının önünde veya parktaki ağaç altında yatıp sabahlayanlar
okulundan, işinden vazgeçenler
yani kısaca anlatmak gerekirse Beşiktaş aşkı için hiçbir menfaat beklemeden,
hiçbir resimde bulunmadan,
herhangi bir kartvizit sahibi olmadan
üç beş kuruşun peşinde koşmadan
sadece ve sadece Beşiktaş diyebilmenin keyfini yaşayanlara binlerce selam olsun.
Erkin Koray’ın şarkısında dediği gibi;
Hayat katarının en arka vagonundayım
Biz Beşiktaşlılar “Halkın Takımı” olabilmenin gururunu ve şerefini yaşadık ve taşıdık, bundan sonrada bunu yaşamaya ve taşımaya devam edeceğiz.
Hayat katarının en arka vagonunda “Halk Kompartımanında” yol almaya devam edeceğiz.
İnönü stadı’nın tribünlerinde bir gol sevincini yanımızda hiç tanımadığımız ama bizim gibi “Siyah, Beyaz” aşk ile yanan renkdaşımız ile sarılıp paylaşacağız.
Kaçan bir umudun ardından aynı gözyaşında o tribünlerin taşlarına döküleceğiz tıpkı sahadaki kartalın terinin yeşil çimenlere döküldüğü gibi.
O dökülen ter çimenlere hayatverecek, bizim gözyaşımız ise o tribünlere...
Karşılıksız sevip,
Karşılıksız gülüp,
Karşılıksız ağlayıp,
Sadece Beşiktaş diyeceğiz....
Bilmem belki de son nefesimizi bu karşılıksız aşk uğruna vermek nasip olur.
Bir Pazar günü sabah erkenden kalkıp, marketten aldığmıız sıcak ekmeğin ucundan koparıp ağzımıza attığımız bir dilim ekmek yavaş yavaş ağzımızda dağılırken biz evimizin kapısından içeri çoktan adımımızı atıp o kutsal formayı üzerimize giymek için dolabımıza yönelmiş oluruz.
Özenle giyip, ev halkı ile helalleşerek yola çıkarız. Bir otobüsün en arka koltuğunda sesizce oturan bir başka kartal bizi karşılar o an konuşmasakta bakışlarımız çok şey anlatır bize. Taksim’de otobüsten indikten sonra bizi başka kartallar karşılar sarmaş dolaş, dilde şarkılarla ineriz gümüşsuyun’dan aşağıya.
Hele maç saatinin yaklaşması yok mu? o an kalbimiz yerinden yine fırlayacak gibi olur. Stadtan içeri adım atıpda merdivenlerden yukarı hızla çıkmak yok mu? Çıkıpta merdivenlerden o muhteşem stadı ve kartalları görmek yok mu?
İşte o an bu can verilir, karşılıksız sevda uğruna
Ve geriside çokta önemli değildir hani...
Biz sadece karşılıksız sevdik seni Beşiktaş,
Hem de ölesiye...
Mehmet Eyüp Yardımcı
__________________ İstanbul |