Medrese hocalarından biri talebelerine;”her zaman konuşurken süslü edebî cümleler kurmasını, en ufak bir şeyden bahsederken bile lafı uzattıkça uzatıp, karşınızdakinin sizin ne kadar bilgili olduğunuzu anlamasını söylemekteydi.” Hocanın bu huyunu bilen talebelerinden biri söz alır; başlar konuşmaya…… Ey hoca-ı bi misal !!!... Ey hoca-ı haşmet meab !!!.... Ey alimi kâmil ve muhterem !!!... bu girişi duyan hoca;”vay be kimin talebesi!..” diye çok mesrur olur. Talebe söze devam eder……. "Zat-ı şahane-i merdane-i aliyelerinizin serindeki fesinin civarındaki beyaz sarığa mangalı nardan bir ateşi-sâgîr teyerân edip ol-mekân-ı muhteşem de karar kılmıştır." der demez; Hoca:"Bre köftehor ne uzatıp duruyorsun kısaca SARIĞIN TUTUŞTU desene...."