[dogan_cordoba]

Soluduğum havada ölüm kokuyordu.
Soma’ya adım attığım anda hissettiklerim
Tüm Türkiye’nin hissettikleriydi.
Tokalaştığım her el ölümün soğuğundan
Merhabalaştığım her surat ölümün kıyısından uzanıyordu.
Toprak ölmüş,
Hava ölmüş,
Sokaklar ölmüştü…
Simit satan yaşlı amca
Dua eden bir çift el
Kepenklerini kapatmış nalbur
Ve şehrin üstündeki o koca kambur…
Mezarlıktaki sahne öyle kolay unutulur cinsten değildi.
Ölümün ciğerlere kadar kazdığı çukur gibi,
Boşluklar vardı orta yerde…
Sıra sıra ve hepsi aynı boy.
Yürek dayanmaz
Beden dayanmaz
Gözyaşı akmazdı.
Donup kalmıştı öylece…
Gönlü haz etmeyen alıp gitmişti cenazesini
Belki döşüne, belki köyüne…
Ölüm adın kalleş olsun feryatlarından
Ne kalmıştı ki geriye…
Biraz taziye
Birkaç ziyaret
Peki sel gidip kum kaldığında
Ateş düştüğü yeri yaktığında
Ne kalacak bilir misiniz?
O iflah olmaz figanların
Uslanmaz çığlıkları…