[özgür_1903]

Bu futbolun gerçekten adaleti falan yok. Bu maçı seyretmeyenler şöyle söyleceklerdir: Leverkusen iyi bir takım, kendi evinde oynuyor; 2-1 kazanması normal.

“Hayır normal değil.” Beşiktaş’ın oynadığı futbol, yaptığı mücadelenin karşılığı, bu skor olmamalıydı.

Maçın ilk 15. dakikası hariç Beşiktaş, rakibiyle başa baş müdalede etti. Hatta zaman zaman daha iyiydi.

Bobo ile iki de net gol pozisyonu buldu. Ama golü yapamadı, İşte Beşiktaş’ın eksikliği burada. Avrupa kupalarında hele deplasmanda çok zor gol pozisyonu bulursun. İşte bu gol pozisyonu bulduğunda değerlendirmen gerek.

Tigana’yı kutluyorum. Böylesine bir maça futbolcularını hem psikolojik hem kafa hem de fizik olarak çok iyi hazırlamış.

Orta sahayı kalabalık tutup, kontrataklan gol bulma düşüncesi de çok iyiydi. Beşiktaş’ın Ali Tandoğan, Kleberson, Serdar ve Burak’tan kurulu dörtlü orta sahası; mükemmel mücadele ettiler.

Yardımlaşmaları süperdi. Sadece defans anlayışında kalmayıp, Beşiktaş’ın ataklarında Bobo’ya da yardıma gittiler.

Her şey çok iyi giderken, bırakın beraberliği, belki de Beşiktaş bu maçı “kazanır” denirken, 77. dakikada hakemin verdiği penaltı kararı bir çuval inciri berbat etti.

Daha sonra ikinciyi bulan Leverkusen’e penaltıyla Ricardinho ile cevap verdik. Bu golden sonra umudumuz vardı ama zaman yoktu.

İki gol yemesine rağmen Beşiktaş’ın en başarılı oyuncularının başında kaleci Runje geliyordu. Penaltıyı çelen Runje’nin çeldiği topa rakip oyuncu vurup gol yaparken, bizim oyuncular neredeydi çok merak ediyorum!

Kısacası Beşiktaş UEFA kupasına veda ederken, çok açık ve net söylüyorum böyle bir vedayı hak etmedi.