DÖRDÜNCÜ FASIL
Memuriyet ve mevki nüfuzunu suistimal edenler ve memuriyet
vazifelerini yapmıyanlara ait cezalar
Madde 228 - (Değişik: 5/1/1961 - 235/2 md.)
Devlet memurlarından her kim bir şahıs veya memur hakkında memuriyetine
ait vazifeyi suiistimal ile kanun ve nizamın tayin ettiği ahvalden başka
suretle keyfi bir muamele yapar veya yapılmasını emreder veya ettirirse altı
aydan üç seneye kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Bu muamelede hususi
maksat veya siyasi saik veya sebep mevcut ise cezası üçte birden yarıya kadar
artırılır.
Memuriyetinin icrasında lüzumsuz yere sert muamelelerle bir şahsın kanun
hükmüne veya hükümetin emirlerine itaat etmemesine sebep olan memur dahi aynı
ceza ile cezalandırılır.
Madde 229 - Memuriyeti sebebiyle kendisine tevdi kılınan veya ıttılaına
müsadif olan vesikalar, kararlar ve emirleri ve sair tebligatı başkasına
ifşa veya neşir ve ilan eden yahut her nasıl olursa olsun başkalarının vukuf
ve ıttılaını kolaylaştıran memur, altı aydan iki seneye kadar hapis olunur.
Devletçe neşir ve ilanı matlup olan kararları kabule şayan mazereti
olmaksızın tehir eden memur hakkında da aynı ceza tatbik olunur.
Madde 230 - (Değişik: 12/6/1979 - 2248/18 md.)
Hangi nedenle olursa olsun memuriyet görevini yapmakta savsama ve gecik-
me gösteren veya üstünün yasaya göre verdiği buyrukları geçerli bir neden
olmadan yapmayan memur üç aydan bir yıla kadar hapis ve bin liradan beşbin
liraya kadar ağır para cezası ile cezalandırılır.
Bu savsama ve gecikmeden veya üstünün yasal buyruklarını yapmamış olmaktan
Devletçe bir zarar meydana gelmişse,derecesine göre altı aydan üç yıla kadar
hapis cezası ile birlikte süreli veya temelli olarak memuriyetten yoksun kalma
cezası da hükmolunur.
Her iki durumda memurun vazifesini geciktirmesinden veya verilen buyruğu
yapmamasından, kişiler herhangi bir zarara uğramışsa bu zarar ayrıca ödettiri-
lir.
Madde 231 - Yukarıdaki maddede yazılı olan terahi veya emri yapmamak
hakimler tarafından vakı olduğu surette bunlar aleyhine iştikai anilhükkam
davasının ikamesi için kanuna göre bulunması lazımgelen şartlar mevcut
olduğu halde ihmal veya emri yapmamak fiili vakı farz olunur.
Madde 232 - Görülmekte olan bir davanın tarafeyninden biri hakkında sahabet
veya garaz ve menfaata müsteniden hakimlere emir ve tahakküm veya nüfuz veya
iltimas eden kimse birinci ve ikinci surette iki seneden ve üçüncü takdirde
altı aydan az olmamak üzere hapis olunur. Fail memur ise başkaca müebbeden
veya muvakkaten memuriyetten mahrumiyet cezasiylede cezalandırılır.
Bu müdahale üzerine dava haksız şekilde hüküm olunmuş ise ceza üçte biri
kadar artırılır.
Madde 233 - Yukarıki maddede yazılan emir ve iltimasa müsteniden hüküm ve
karar veren hakimler hakkında dahi hüküm ve kararının suret ve mahiyetine ve
mahkümun hukuku üzerine yaptığı tesirin derecesine göre iki seneden beş seneye
kadar hapis ve hakimlik hizmetinden müebbed mahrumiyet cezası tatbik olunur.
Madde 234 - Asker zabitlerinden veya Devletin umumi kuvvetlerine dahil me-
murlarla zabıta memurlarından biri salahiyettar daireden kendilerine kanuna göre
verilmiş olan bir emri, nizama karşı gelerek yapmak istemez ve yapmasını gecik-
tirirse iki seneye kadar hapis olunur.
Madde 235 - (Değişik: 7/6/1979 - 2245/3 md.)
Memurlardan biri görevini yaptığı sırada görevine ilişkin olarak kamu adına
kovuşturmayı gerektiren bir suç işlendiğini öğrenip de ilgili daireye bildirmede
ihmal ve gecikme gösterirse dört aydan iki yıla kadar hapis cezasıyla cezalan-
dırılır ve bu cezaya, öğrenilen suçun önemine göre ayrıca süreli veya süresiz
memuriyetten mahrumiyet cezası da eklenir.
Eğer fail, adli kolluk memurlarından biri ise verilecek ceza bir yıl hapis
cezasından aşağı olamaz ve her halde memuriyetten süresiz mahrumiyet cezası da
hükmolunur.
Madde 236 - (Değişik: 7/1/1981 - 2370/2 md.)
Memurlardan veya işçi niteliğini taşımayan kamu hizmeti görevlilerinden üç
veya daha fazla kimse aldıkları karar gereğince kanun hükümlerine aykırı olarak,
memuriyetlerini terk eder veya vazifelerine gelmezlerse veya vazifelerine gelip
de görevlerini geçici de olsa kısmen veya tamamen yapmazlar yahut yavaşlatırlar-
sa her biri hakkında dört aydan bir yıla kadar hapis ve ikibin liradan onbin li-
raya kadar ağır para cezasiyle birlikte muvakkaten veya müebbeten memuriyetten
mahrumiyet cezası da hükmolunur.
Başkaları tarafından alınan karara veya yayınlanan bildirilere uyarak yuka-
rıdaki fıkrada yazılı fiilleri işleyen memurlara ve işçi niteliği taşımayan kamu
hizmeti görevlilerine de aynı ceza hükmolunur.
Bu maddedeki eylemler dernek veya meslek kuruluşları yöneticilerinin bu yön-
de aldıkları karar veya yayınladıkları bildiriler üzerine vuku bulmuşsa, bu ka-
rarı alan veya bildiriyi yayınlayanlara bir yıldan üç yıla kadar hapis ve üçbin
liradan onbin liraya kadar ağır para cezası verilir. Fail memur ise müebbeten
memuriyetten mahrumiyet cezasına da hükmolunur.
Madde 237 - (Değişik: 11/6/1936 - 3038/1 md.)
Kanunun evlenmelerini menettiği kimselerin bu memnuiyetlerini bildikleri
halde akidlerini yapan evlenme memurlarile bu suretle evlenenler ve bunları ev-
lenmiye sevkeden veya evlenmelerine rıza gösteren veli veya vasileri üç aydan
iki seneye kadar hapsolunurlar.
Kanuni şartlara riayet etmeksizin evlenme kağıdı veren memur, bir aydan üç
aya kadar hapsolunur.
Evlenme akdinin kanuna göre yapılmış olduğunu gösteren kağıdı görmeden bir
evlenme için dini merasim yapanlar hakkında da bundan evvelki fıkrada yazılı
ceza verilir.
Aralarında evlenme akdi olmaksızın evlenmenin dini merasimini yaptıran erkek
ve kadınlar iki aydan altı aya kadar hapis cezasile cezalandırılır.
Erkek evli olduğu takdirde verilecek ceza altı aydan üç seneye kadar hapis-
tir. Erkeğin evli olduğunu bilen kadına da aynı ceza verilir.
Muhtarlar aralarında evlenme akdi yok iken evlenmenin dini merasimini yap-
tıklarına muttali oldukları kimseleri salahiyetli makama bildirmeğe mecburdur-
lar.Bu hususta ihmal gösterenler beş liradan yüz liraya kadar ağır para cezasile
cezalandırılır ve tekerrürü halinde ayrıca bir aya kadar hapsolunurlar.
Madde 238 - Hakimlerle memurinden her kim memuriyetinin dairesi dahilinde
ahalinin zaruri havayicinden olan hububat, erzak ve sair malzemeleri alıp sata-
rak ticaret ederse yüz liradan aşağı olmamak üzere ağır cezayı nakdi ve müebbe-
den memuriyetten mahrumiyet cezasiyle cezalandırılır.
Madde 239 - Hazar vaktinde seferberliğe müteallik vazifelerin ifasında ih-
mal ve terahisi sabit olan memurun cezası üçte bir derecesinde artırılır.
Madde 240 - (Değişik: 12/6/1979-2248/19 md.)
Yasada yazılı hallerden başka hangi nedenle olursa olsun görevini kötüye
kullanan memur derecesine göre bir yıldan üç yıla kadar hapsolunur. Cezayı ha-
fifletici nedenlerin bulunması halinde altı aydan bir yıla kadar hapis ve her
iki halde ikibin liradan onbin liraya kadar ağır para cezasiyle cezalandırılır.
Ayrıca memuriyetten süreli veya temelli olarak yoksun kılınır.
BEŞİNCİ FASIL
İmamlar, hatipler, vaizlerle ruhani reislere müteallik cürümler
Madde 241 - İmam, hatip, vaiz, rahip, haham gibi dini reislerden biri vazi-
fesini ifa sırasında alenen hükümet idaresini ve devlet kanunlarını ve hükümet
icraatını takbih ve tezyif ederse bir aydan bir seneye kadar hapis ve yüz elli
liraya kadar ağır cezayı nakdi ile cezalandırılır veya bunlardan biri hüküm olu-
nabilir.
Madde 242 - Yukarıdaki maddede gösterilen kimselerden biri işbu sıfattan bi-
listifade hükümetin idaresini ve kanun ve nizam ve emirleri ve dairelerden biri-
ne ait olan vazife ve salahiyeti takbih ve tezyife veya halkı kanunlara yahut
hükümet emirlerini icraya veya memuru memuriyetinin vazifesi icabına karşı ita-
atsizliğe tahrik ve teşvik edecek olursa üç aydan iki seneye kadar hapse ve iki-
yüz liraya kadar ağır cezayı nakdiye ve müebbeden veya muvakkaten bilfiil o va-
zifeyi icradan ve onun menfaat ve aidatını almaktan memnuiyetine hüküm olunur.
İşbu fiiller alanen yapıldığı takdirde ceza üç seneye kadar hüküm olunabilir.
Kendi sıfatlarından istifade ederek kanunlara veya kanuna göre kazanılmış
olan haklara muhalif iş ve sözlerde bulunmağa bir kimseyi icbar ve ikna eden din
reis ve memurları hakkında dahi baladaki fıkrada yazılan ceza tertip olunur.
Bunlardan biri dini sıfatından istifade ederek evvelki maddede yazılan fiil-
lerden başka bir cürüm işlerse altıda bir miktarı çoğaltılmak şartiyle o cürüm
için kanunda yazılı olan ceza ile mahküm olur.
Şu kadar ki kanun işbu sıfatı esasen nazarı itibara almış ise cezayı çoğalt-
mağa mahal yoktur. |