1998 yılı başlarında Türkiye’nin karşılaştığı sorunlar, “Büyük başın büyük derdi olur” atasözünü haklı çıkaracak boyutlarda ve çeşitliliktedir. Türkiye’nin içinde yaşadığı bütün bölge geri kalmışlıktan, çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmayı hedefleyen ancak bunu yapabilecek toplumsal ve siyasal ortamı hazırlamaya muktedir olamayan ülkelerden oluşmaktadır. Bu ülkeler arasında Türkiye demokrasi, insan hakları, çağdaş ekonomik yöntemler ve hamlecilik bakımından istisnai bir yere sahip, en büyük güç olarak ortaya çıkmaktadır.
Tarihten gelen mirası, çevremizdeki ülkelerin Türkiye’ye bakış açılarını etkilemekte ve Türkiye’nin kendilerine gelişmeleri için yeteri kadar yardım ve destek vermesi koşullarını oluşturmamaktadır. Türkiye’nin çok taraflı bir dış politika yürütürken, çok taraflılığın bir izolasyon politikası olmadığı ve Türkiye’nin sosyal, kültürel, ekonomik ve ideolojik bakımdan bir Avrupa ulusu olarak davranması gerektiği ortadadır.
Balkanlar konusunda Türkiye’nin her zaman bölgedeki statükoyu ve istikrarı desteklediği, Soğuk Savaşın bitmesinden sonra Türkiye’nin stratejik faydalar sağlaması yanında, sorumluluklarının da arttığı; Yugoslavya’daki kriz başladığında Batı ve özellikle Batı Avrupa ülkelerinin gerekli sorumluluğu göstermedikleri anlaşılmıştır.
|