[KillerEagle]

BEN SENİN KAZANABİLME İHTİMALİNİ SEVDİM.

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim kupa almaktan
Ve sırt çantamda terli forma kokusuydu kalan...
Ben seninle bir gün İzmir'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.
Fenerbahçe’nin lağım kokan, lekeli şampiyonluklarında
Kadıköy'de karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
özlemeye başladım Kupayı...
Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi kupaları özlemeye başladım sonra..
Bizim Aziz Yıldırım'larımız vardı...
Bir de camların buğusuna kupa çizme imkanı...
Yumurta gibi çocuklarla paylaşılan sarı-lacivert sıralarda,
furbolculuk oynamaya başladık..
Ben şampiyon oluyordum sen ikinci, geri kalanlar anadolu takımı...
Sarı-lacivert boyalarla umut ikliminde harfler yazılıyordu pütürlü duvarlara kupa diye ve
Türk Futbol Federasyonu'na inat bir Türkçeyle...
Ağbilerimizden öğrendik, Türkiye Kupasını almanın nasıl bir duygu olduğunu..
Kadıköy'e usul usul karbonmonoksit yağıyordu.
Ve kapalı tribünde sevişmeyi öneriyordu spor bültenleri.
Oysa Kadıköy'de hiç sevişmedim ben.
Disiplin kurulunda tartışılan saha kapatmam olmadı benim..
Fenerce gidilen kupa finallerinde kıçımıza batan platonik madalyaları saymazsak..
Kadıköy’e usul usul kurşun yağıyordu..
Ve maçın bitiş düdüğünden sonra sokağa çıkmamayı öneriyordu spor bültenleri.
Oysa hiç kupam olmadı benim
Ve hiç bir Türkiye Kupasında geçmedi adım
Çatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydü Aziz’im sadece
Sana şiirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktun Çarşı vardı karşımda,
Ben, 25 yılda bir Türkiye Kupasını kazanabilme şansını yakalama ihtimalini seviyordum, devre arası saatlerinde
Spordan sorumlu devlet bakanı seni hep zamansız, amansızca bir Beşiktaşlı Futbolcuya veriyordu
Ben, senin benimle Bağdat Caddesi'ne gelebilme ihtimalini seviyordum.

Ben, 25 yılda bir Türkiye Kupasını kazanabilme şansını yakalama ihtimalini seviyordum.

Yazan: Yılmaz Erdoğan (veya Aziz Yıldırım)
Uyarlama: Mehmet Cem Özmen