Bilgilerin transferinde şifreleme yöntemlerinin kullanılması ise pahalı bir yöntem değildir. Bu konuda kural olarak simetrik ve asimetrik şifreleme yöntemleri arasında bir ayrım yapmak gerekmektedir. Bilgilerin üçüncü kişiler tarafından kullanılmasını önlemek için diğer bir yol da, ödemenin müşteriye mukabil sorular sorularak kontrol edilmesidir. Birçok yöntem ise, kimlik tespiti ( kullanıcının teşhis edilmesi ) veya giriş kontrolü sistemini içermektedir. Bu yöntemler PIN ( Persönliche Identifikations Nummer ) ile çalışmaktadır. O halde kısaca özetlemek gerekirse; elektronik bir ödeme sisteminin güvenilirliğinden bahsedebilmek için, sistemin, özellikle, transfer edilen meblağın miktarını korumak için, nakit akışının güvenilirliğini sağlaması, ödeme işleminin anonimliğini ve üçüncü kişiler tarafından görülememesini sağlaması gerekir. Ödeme işlemine katılan taraflar ancak gerektiği ölçüde teşhis edilebilmelidirler. Bu aynı zamanda, fertlerin Anayasa ile güvence altına alınan kişilik haklarının korunmasına da hizmet edecektir. B. Bütünlük Ödeme işlemine katılan kişilerin, yetkili ve hak sahibi olduklarının sağlanması. Sadece yetkili olan kullanıcılar sisteme girebilir ve münhasıran ödemenin gerçekleşmesi için gerekli olan haklara sahip olabilirler. İşlemin İçeriğinin bütünlüğü: Ödeme sisteminde gönderici tarafından, alıcıya iletilen datalar, içeriğinde herhangi bir değişiklik olmaksızın alıcıya ulaşmalıdır. İspat Edilebilirlik ve Hukuki Bağlayıcılık: Uygun bir ödeme sistemi vasıtasıyla gerçekleştirilen nakit akışının hukuki açıdan ispat edilebilirliği hem ödeme işlemine katılan kimseler hem de üçüncü kişilere karşı güvence altına alınmış olmalıdır. C. İşlevsellik Ödeme sisteminin teknik açıdan sağlam olması gerekir. Özellikle ödeme vasıtalarının kusura dayanmayan kaybı, tahrip olması durumunda yeniden devreye sokulması olanağı bu kapsamda düşünülmelidir. D. Ödeme İşleminin Anonimliği ve Üçüncü Kişiler Tarafından Görülememesi: Anonimlik işlem sırasında alıcının kimliği hakkında hiçbir tahminin yapılamaması demektir. Nakit para anonimliği tam olarak sağlamaktadır. Alıcı, paraya istinaden teşhis edilemez. Kredi kartlarında ise durum tersinedir. Satıcı, alıcı hakkında bilgi elde etmektedir. Kredi kartı veren şirket, müşteri hakkındaki bütün bilgileri toplar, değerlendirir ve müşteri profilini bu verilere göre belirler. Bununla aslında müşterinin giz alanı ihlal edilmiş olmaktadır. İnternette ise, işlemi yapan kimsenin tespit edilmesi zordur. Bilginin geliş yolunu izlemek güçtür. Aynı şekilde hilenin yapılıp yapılmadığını da tespit etmek de zordur. Bu yüzden bir elektronik ödeme sisteminin, kendini müşteri olarak tanıtan kişinin, gerçekten o kişi olup olmadığını tespit edebilmesi gerekir. |