Fakat dem olur. Hakayık meriye hayale benzeyecek kadar faidesiz kalır. O zafiyet sürur-ı muhtel olur. Hicran, firkat gibi mühacimane uğramazsa da. Ona benzer onun kadar tesirli mahrumeyit-i didarede söz yok. Evce her zaman uğradığı tebessümlerle her vakit güzel görünmez. Vakit bir hayal hatır nevazade insanı güldürür. Eğlendirir, sevindirir, uğraştırı. Bahane cuyı tefekkür eder.
Ah, sene imtidad eden bu maişet, dalgasız, sakin, yalnız handeleri aktıran bir şarıltı, en rakkas aver nağmeye ebenzeyen bir zemzeme ile afan bir cuyanbar gibi akıp geçti. Anasının tabiri vechile tıpkı babası! Bir tıfl-ı asude hal-i derdini bitirip beşine bastı. Babasının sesinden ince sesli, anasının neş’esinden füzun bir servernaze ile o aşiyşan sekti dolaşmaya başladı. Lakin ne onun muhabbetini ne de diğerinin incizabı düçar-ı inkısam oldu. Bilakis sevdi. Daha ziyade şiddetlendi. Daha ziyade tesirata uğradı. Mesela babası gözlerin anasınınkına, anası saçlarını babasının saçlarına benzeterek amal tarafının noktai içtimaını tayin edecekler imiş gibi makuyesete giriştiler. Her mukayesede rahennar tazesinin birer tarafına dudaklarını dokundurarak edalarını şu suretle netice pezir ettiler. Bu buseler kalpten kalbe intikal etmek için bir vasıtaya muhtaç olan huruşan-i arzuya benzerdi.
Hergün yekdiğerinin nazar-ı dikkati o günde bulundukları için bir dakika unutmak gibi ihlal-i hatır diye badi olacak nakısa ve ku’a gelmedi. Yalnız birinci defa olmak üzere kadın birkaç aylak iftiraka ki yok yok mahrumiyet-i didara uğradı. O yar-ı con kendisinden ayrıldı. Bir iş için uzaklara Akdeniz sahiline gitti. |