07-02-2007, 14:45
|
#114 |
| Guest |
- Öyle mi zannediyorsunuz. Ben de öyleyim. Her gün iyileştiğimi hissediyorum. Lakin dermansızlık artıyor. -Kardeşim! O da geçer. -Elbette. Tabib ilk önce bahara kadar bir şeyim kalmayacağını söyledi. Geceleri terlediğimi anlattım. Güldü. Çokça örtündüğümü bahane etti. Fakat ben muttasıl terliyorum. Bak! Elimi tut. Ne kadar ateş var. İçime baygınlık gibi bir hal geliyor. -Acıkmışsın. Bir parça soda iç. Derhal geçer. -Ayağa kalktıkça başım dönüyor. Ah! Bir zaman ne kadar kuvvetli idim. Koşar, oynar, gezer, yorulmazdım. O zaman bana hayatı latif bir rüya gibi geçiren derd şimdi elim bir azap gibi tesir ediyor. İşittim. Gizli gizil konuşurlarken duydum. Bana uğradığım bir hastalığı isnat ediyorlar. Bana müteverrim diyorlar. -Yalandır kardeşim. -Ben de yalandır diyorum. İnsan kendini tanıyamaz mı? Bilmez mi? Her öksüren, her terleyen verem midir? Birkaç ay evveli soğuk aldım. Biraz kuvvetim yok. (Öksürür) İşte ufak bir öksürük. Ziyade üşümüşüm. Bana yan taraflarımdan kopuyor gibi geliyor. Yine ter basıyor. -Kendini çok dinliyorsun. Ferah şen dur. -Yalnız bu mümkün değil. Her yerde gam içindeyim. O geceden beri bu keder benden gitmedi. Öyle zannediyorum ki bendeki bu derd yalnız o kederin mahv olmasıyla bitecektir. |
|
|  |