Neumann (1983) ABD’deki görgücü geleneği şöyle özetliyor:
1 – Araştırmalarda üzerinde durulan sorun özgün medya içeriklerinin doğrudan kısa dönemli etkileri oldu
2 – Araştırmalarda laboratuar çalışmalarına yönelik deneysel yöntem benimsendi.
3 – Bu çalışmalarda yazılı basının etkileri temel sorunu oluşturuyordu.
4 – Bireyin tutum ve davranışı üzerinde medyanın etkileri olup olmadığına bakıldı, daha geniş toplumsal ortam gözardı edildi.
Nicel yöntembilim anlayışını benimseyen sosyal bilimciler en çok siyaset bilimi, sosyoloji ve sosyal psikolojiden etkilendiler. ABD’de sosyal bilimlerini medya çalışmalarının bütünsel toplumsal analize yönelik Marksist bakış açısının uzağında gelişmesinin en önemli nedenlerinden birisi, uzun zaman etkisini koruyan Komünizm korkusudur.
Metin çözümlemelerinde nicel yöntembilimden nitel yöntembilimlere geçiş
Medya çalışmalarında göze çarpan iki temel eğilim vardır:
1 – Nicel yöntembilimden nitel yöntembilime doğru yaşanan kayış
2 – Sosyal bilimler ağırlıklı kitle iletişim kavramından, insani bilimleri de içine alan disiplinlerarası geniş bir iletişim kavramına doğru yaşanan hareket.
Jensen (1991)’a göre nicel analiz teknikleri, metni bağlamından yalıtarak ele almakta, metne dışarıdan bakmakta, tekrar üzerinde durmakta ve ölçümlere dayanmaktadır. Nitel analiz ise bağlam üzerinde durmakta, metni içsel bir bakışla ele alıp yorumlamakta, iletişim sürecini kompartmanlaştırmadan ele almakta, oluşum ve anlam üzerinde durmaktadır. Jensen nicelden nitel yöntembilime geçişteki önemli etkenleri şöyle sıralar:
1 – Ampirik tekniklerin zayıf yönlerinin sorgulanmaya başlanması
2 – İnsani bilimler, antropoloji ve kültürel çalışmalardaki gelişmeler
3 – Kitle iletişimin söylemsel bir olgu olarak kavranması
4 – Post endüstriyel, post modern ve bilgi toplumu kavramsallaştırmalarının etkisi
5 – 20. yüzyılda yaşanan dilbilimsel dönüşüm. |