İşte tam bu noktada, sınıfların devrimci niteliği de ortaya çıkmaktadır.
Yeni teknolojinin geliştirdiği yeni sınıf, toplumun üretim biçimini yeniden
oluşturmak için devrim yapar. Tüm siyasal, toplumsal, kültürel yapıyı
kendisine, yani yeni teknolojiye ve yeni ilişkilere uyacak biçimde değiştirir.
Sınıfsal devrim kuramının altında yatan inanç, toplumların zorunlu olarak
gideceği noktanın, insanın müdahalesiyle çabuklaştırılabileceğidir.
Toplumların, çeşitli aşamalardan geçerek, sonunda, sınıfsız toplum
(komünist toplum) aşamasına ulaşması kaçınılmazdır. Bu dönemde, artık, son
devrimci sınıf olan proleterya da kendisini tasfiye eder ve insanlık sınıfsız
topluma ulaşır. Bu aşama, insanlığın zorunlu olarak ulaşacağı bir noktadır.
Fakat, insan toplumunun son biçimi değildir (Bottomore, 1963:246).
Marx, kendinden önceki düşünürlerin de sınıf ve sınıf çatışması
kavramlarını kullandığını söyler. Kendi kuramını, kendinden önceki
düşüncelerden ayıran özellikleri, determinizm olarak belirler. Marx'a göre,
kendi katkıları üç grupta toplanabilir: Birinci nokta sınıfların, ancak
üretim gelişmelerindeki özel tarihsel aşamalar sonunda ortaya çıktıklarıdır.
İkinci nokta sınıf çatışmalarının sonucunun kaçınılmaz ve önlenemez bir
biçimde proleterya diktatörlüğüne yol açmasıdır. Üçüncü nokta ise, proleterya
diktatörlüğünden sonraki aşamanın, bütün sınıfların ortadan kaldırılmasıyla
belirlenen sınıfsız toplum biçiminde sonuçlanacağıdır (Marx and Engels,
1973-a:528). |