Her şeyden önce, Türk Kurtuluş Savaşı'nın tüm Batı dünyasına karşı verilmiş
bir karşı-emperyalist savaş olduğunu vurgulamalıyız (Örneğin, Sovyet
araştırıcısı Şnurov, --Kemalist devrim adı ile tanınan devrim, İngiliz-Fransız
emperyalizmine karşı yapılmıştır-- diyor (Şnurov, Rozaliyev, 1970:18).).
Her ne kadar, Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşlarının Batı uygarlığına olan
inançlarından dolayı, bu savaşı, basit bir Türk-Yunan savaşı gibi gören
yorumlar varsa da, bunların gerçeğe uymadığı açıktır. En azından,
Yunanlıların, İngilizler tarafından desteklendiği belgelerle sabittir.
Örneğin, Türk Kurtuluş Savaşı üzerine çalışan değerli tarihçi Jeaschke,
Atatürk'ün kurduğu Türk Tarih Kurumu tarafından yayımlanan kitabında --Ermeni
ve Yunan Amaçları. İngilizler Onları Ne Dereceye Kadar Desteklemişlerdir?--
sorusuna yine İngiliz belgelerine dayanarak şu yanıtları getiriyor:
--Başkan Woodrow Wilson'un 18 Aralık 1916 tarihli sulh notasına Müttefikler;
başlıca harp hedeflerinden birinin, --Türklerin kanlı zulümleri altında tutulan
milletlerin kurtarılması-- olduğunu 10 Ocak 1917 tarihinde cevaben
bildirmişlerdi (Cd. 8439: British Foreign State Papers CXI 603 vd.). Gerçi
Lloyd George 5 Ocak 1918'de, --Türkiye'yi payitahtından veya Küçük Asya ve
Trakya'daki Türk ırkının hakim bulunduğu zengin ve şöhretli topraklarından
mahrum kılmak-- niyetinde olmadıklarını söylemişse de Lord Curzon bu beyanatın
--Türkleri harpten geri çekmek için yapıldığını--, ancak harbin devam etmekte
olması dolayısıyla bunun hükmü kalmadığını beyan etmişti (US V 693; Br. IV No.
646: 4.1.1920) tarihli Memorandum). Lord Robert Cecil, 5 Kasım 1918 tarihinde
Amerikan basını için verilen bir yemekte şunları söylemişti: |