İşte bu soruya verilen yanıtlar, toplumsal ve tarihsel koşullar ile
liderler arasındaki etkileşimi, Türkiye tarihinin somutunda da, genel tarih
yaklaşımı içinde de belirler: Liderler ile toplumsal koşullar araşındaki
ilişki, bir etkileşimdir. Koşulların yarattığı liderler, döner, kendilerini
yaratan koşulları yeniden biçimlendirirler.
Liderin devrimciliği de tam bu noktada yatar: Devrimci lider, kendini
yaratan koşulları doğru değerlendirebilen ve onları yeniden biçimlendirebilen
kişidir. Liderliği, kendini yaratan koşulları doğru değerlendirebilmesinde;
devrimciliği ise, onları yeniden biçimlendirebilmesinde yatar. Bir başka
deyişle, koşulları doğru değerlendirmek, liderlik için yeterli, devrimcilik
için yetersizdir. Yeniden biçimlendirme işlemi için gerekli olan doğru
değerlendirme liderliği belirleyebilir ama, devrimciliğin ancak önkoşuludur.
Lider, ancak doğru değerlendirdiği koşulları, yeniden biçimlendirebildiği
ölçüde devrimcilik niteliği kazanır.
Genelde bir liderin hem başarılı bir lider, hem de başarılı bir devrimci
olması, örgüt ve ideoloji olarak, iki temel öge dışında, doğru teşhise, doğru
zamanlamaya, işlevsel ittifaklara ve hedeften ödün vermemeye bağlıdır. Örgüt
ve ideoloji, devrimin liderlik yanında incelenecek olan iki temel ögesini
oluşturduğundan, bunlar üzerinde ilerde ayrıca durulacaktır.
::::::::::::::::::: |