Hepimizin ve demin dimdik gülümseyen seymenin bile gözleri doluyordu.--
(Arıburnu, 1976:115-117) .
Gerek kendi karizmatik liderliğini vurgulaması, gerekse kerametin kendinde
değil, ulusunda ve ona inananlarda olduğunu belirtmesi bu öyküde çok açık bir
biçimde görülmektedir. Ayrıca, dikkat edilmesi gereken bir nokta da, Behçet
Kemal'in olayı anlatış biçimi ve daha da önemlisi, olayın onun gibi yetenekli
bir şair-yazarın önünde geçmiş oluşudur.
Atatürk Bizden Biridir
Ulusuyla bütünleşme yöneliminin en tipik göstergelerinden biri de şu kısa
öyküde belirlenir:
--Cumhuriyetin onikinci yıldönümü için bir sıra dövizler hazırlanmıştı.
Bunlar içinde şöyleleri vardı: --Atatürk bizim en büyüğümüzdür--, --Atatürk bu
milletin en yücesidir--, --Türk Milleti asırlardır bağrından bir Mustafa Kemal
çıkardı--.
Listeyi dikkatle gözden geçirdi. Bunlar ve bunlara benzeyenleri çizdi.
Hepsinin yerine şunu yazdı: --Atatürk bizden biridir..-- -- (Banoğlu, 1954-b:11).
Mustafa Kemal Atatürk gerek liderlik niteliklerini, gerekse bu niteliklerle
ulusal özelliklerin bütünleşme gerekliliğini çok iyi biliyordu. Bandırma
vapuru Karadeniz'e çıkmadan önce son kez durdurulduğunda, Mustafa Kemal
sorar: --Bu herifler niçin gelmişler?-- Kaptan bu soruya işgal devleti
subaylarının silah ve cephane aradığını söyleyince şu yanıtı verir: --Sersem
herifler, cephane ve silah değil, biz kafa götürüyoruz! --
(Banoğlu, 1954-a:87). Bu yanıtta bütün bir plan, program, bütün beklentiler
ve ihtiraslar yatmaktadır. |