Hem Türkiye'de Mustafa Kemal Paşa'nın Kurtuluş Savaşı'nı örgütlediği
yıllarda İtalya'da neler olup bittiğini anlatması, hem de 1970'li yıllarda
Türkiye'nin içinde bulunduğu koşullarla 1920 İtalya'sının karşılaştırılmasına
ve İtalya'nın bugün vardığı sonuçla, Türkiye'nin nereye varacağının bir
açıdan irdelenmesine olanak sağlaması bakımından çok ilginç satırlar bunlar.
Öyle sanıyorum ki, arada bir faşist kazaya uğramasına karşın, İtalya'nın bugün
hala çözümlerini demokrasi içinde oluşturmaya çalışması -ki betimlenen
durumdan altmış yıl geçmiştir- Türkiye açısından önemli dersleri içermektedir.
Üstelik, tarihsel birikimin doğal evrimi sonunda 1920'lerde bu noktaya gelen
İtalya'ya karşılık, Anadolu, Mustafa Kemal Atatürk'ün elinde önemli tarihsel
sıçramalar da yapmıştır. Konumuz, Türkiye ile İtalya'nın karşılaştırılması
olmayıp, örgüt ögesinin strateji ve taktik içindeki yerinin saptanmasıdır. Bu
nedenle bu çok verimli ve aydınlatıcı olabilecek tartışmayı burada kesiyorum.
Malaparte, bütün modelini, strateji ile taktiğin ayırımı üzerine kurmuştur.
Bu nedenle de Rusya'daki komünist devrimin uygulamasını Lenin ile Troçki
arasındaki görev ve işlev farklılığı açısından inceler. Malaparte'a göre,
--Lenin ihtilalin stratejisti, ideoloğu, kışkırtıcısı, --gökten inmiş
tanrısı--dır, fakat bolşevik hükümet darbesi tekniğinin yaratıcısı,
Troçki'dir.-- (1966:27).
Bir Strateji ve Taktik Ustası Olarak Mustafa Kemal
Şimdi bu açıdan, Mustafa Kemal Atatürk'ün eylemini ve örgüt ögesini nasıl
kullandığına bakarsak, ortaya çok ilginç bir görünüm çıkmaktadır: Mustafa
Kemal Atatürk, kendi devriminin hem --strateji-- yani stratejiyi saptayan ve
uygulayan lideri, hem de --taktisyen--i, yani devlet aygıtına el koyma
--harekat--ını planlayan ve uygulayan kişisidir. Bu anlamda onun Türk Devrimi
içindeki yerini ve rolünü, Rus Devrimi içinde Lenin ve Troçki tarafından ayrı
ayrı paylaşılan işlev ve rollerin bütünü ve toplamı olarak tanımlayabiliriz. |