Bununla birlikte, Mısır yönetiminin merkezi niteliğini bozanlar, dik başlı rahipler değil asi yerel memurlar oldu.Firavunluk düzeninin çözülüşü sırasındaki umutsuzluklarını yazıya geçirmiş olan eğitimli yazıcılar sınıfı, Mısır’daki siyasal parçalanmanın son derece yanlış bir gidiş olduğunu sezdi.Gene de Mısır’ın M.Ö. 2200’den sonra yüz yıldan fazla sürecek olan bölünmesi önlenemedi.
Bu bölünmüşlük, Mısır uygarlığının bir çok alanda aynı anda gerilemesi sonucunu doğurdu.Yerel yöneticiler yüksek Mısır sanatını ve Firavun’un ağır başlı görkeminin öteki özelliklerini sürdürmek için ellerinden geleni yaptılar; ama kaynakların kuruması, lüksün ve çoğu kere de uzmanlığın gerilemesine yol açıyordu.Firavunlar uygarlığının anıları, bu açık kargaşa ve siyasal bölünme döneminde bile canlı tutuldu.Eski Krallık’ın saltanatı, ülkülerini, Nil Vadisi’nin topraklarına, sağlam kökler salacak biçimde eklemişti.
Bu dönemde Mısır, yoğun bir askeri etkinlik sürdürüyor; doğu sınırlarında tedirginlik uyandıran Asyalı halklara seferler açıyor ve Libya’da otoritesini güçlendiriyordu.Bu genişleme siyaseti, altıncı sülale (2423-2280) tarafından da izlenecek ve bunlar çabalarını, Arabistan çölünün Asyalı göçebelerine ve Mısır’ın güneyindeki halklara karşı yöneltecekler, aynı zamanda, Akdeniz yöresinin doğusundaki sitelerle sıkı ticaret ilişkileri kurmaya çalışacaklardır.
|