Ertesi gün gelin babasını ziyaret ettiği zaman, baba tarafının akrabaları oraya bir at sürüsü daha yollarlar. Onlar dul kimselerle evlenmeyi sevmez ve bunu teessüfle karşılarlar.
Kao-çeler ehli hayvanlara birer mülkiyet damgası vururlar; sahrada bir hayvan yabancı bir halka karışırsa, onu hiç kimse kendi mülkiyetine geçirmez.
Yaşayışları temiz değildir. Gök gürlemesini severler ve her defasında bağırarak semaya (ok) atarlar. Sonra o yeri terk ederek dağılırlar. Ertesi yıl atlar yağlanınca (yani mayıs sonundan başlayarak) tekrar gök gürleyen yere gelerek bir koyun keserler.
Bu esnada bir şaman kadın, merkezi devlette (Çin’de) bir uğursuzluğu uzaklaştırmak için tatbik edilen usul gibi dua okur. Erkekler ata binerek bu yerin etrafında dört defa dolaşırlar; sonra aynı kimseler bir bağ söğüt dalına kımız dökerler, bir kadın, kemikleri koyun postuna sararak başının üstüne koyar, fakat saçlarını demet halinde sarkıtır.
Ölülerini kazılmış bir mezara götürerek, cesedi bunun ortasına yerleştirirler, hayatta olduğu gibi yayını eline, kılıcını beline, mızrağını kol mafsalına yerleştirdikten sonra mezara gömerler.
Bir kimse yıldırımdan veya bulaşıcı bir hastalıktan ölürse, uğursuzluğu gidermek için dua ederler. İşler yolunda gitti taktirde türlü cinsten birçok hayvan keserek kemiklerini yakar ve at üzerinde mezkûr yerin etrafında dönerler. Bu gibi toplantılarda erkek ve kadın hiçbir yaş farkı gözetmeksizin hazır bulunur. |