Gazeteci halk tarafından sevildiği gibi, devlet adamları tarafından da saygı gösterilen şahsiyetlerdir. Gazeteci doğruya dost, kötüye düşmandır. Kötülerin gözünün yaşına bakmadan hemen taşhir eder. Hiçbir tehdit onu korkutmaz. Doğru ve vazifesini hakkıyla gören namuslu insanların da gazeteci en büyük dostudur.
Türk gazeteciliği meslek haline gelmiştir. Bugün çıkmakta olan gazetelerde çalışanların hepsi kültürlü, ahlaklı bir vasıfları da sevimli olmalarıdır.
GAZETECİLİK AHLAKI VE BASIN KONSEYİ
Everlasting şehrinde Wolfe adında biri, İngiliz gazetecilerini doğruluk timsali olarak tanımlamakta, onlara rüşvet vererek veya kollarını bükerek bir şey yazdırılamayacağını, çünkü zaten onların rüşvetsiz her şeyi yazdıklarını vurgulamaktadır.
Gazeteciler genellikle sorumsuzluk, özel hayata karışma, olayları değiştirme, olmamış şeyleri yazma, olaylara hile karıştırmayla suçlanırlar.
Hemen hemen her gazete haberi, birini incitmekte ve üzmektedir. İngiltere’de popüler basının kurucusu Lyord Northcliffe gerçek haberin yazılması istenmeyen haber olduğunu, geri kalanın ise, yalnız reklama dayandığını açıklamaktadır.
Nicholas Tomal gazeteciliği küçümseyen görüşlerini 1969’da Sunday Times dergisindeki “Basını durdurun, yaşamak istiyorum” adlı makalesinde şöyle dile getiriyordu: “Gazetecilikteki gerçek başarı için gerekli olan nitelikler kurnazlık, şeytanlık, güven verici tutum ve biraz da edebi yeteneğe sahip olmaktır. Telefon konuşmalarındaki, vasıtalara inip binmedeki ustalık, memurlarla iyi ilişkiler içinde bulunma ve iyi bir kafa yapısına sahip olmak da önemli nitelikler arasında sayılmaktadır. |