[NuraN]

Kurtlar ulumaya başlar (Tarık ve kurt arkadaşları)
Naz çok fena korkar kurtların ulumasından

Tarık: ne oldu?
Naz: duymadın mı?
Tarık: duydum
Naz: korkmadın mı?
Tarık: unuttunuz galiba. Buralar benim muhitim. Her geçişimde arabayla mahsur kalırım. Buranın kurtları beni tanır. Hatta sever ve sayarlar
Naz: kurtmuydu o?
Tarık: galiba. Ses yakından geldi birazdan görür emin oluruz
Naz: neee?
Tarık: oyalanmasak diyorum. Sesi duyan diğer kurtlar da toplanırlar şimdi. Mutlaka içlerinden 8-10 tane beni tanımayan çıkar.

Naz: (içses) yemezler Tarık efendi beni korkutamazsın. Ben bişey yapmaya karar verdin mi asla sözümden dönmem (yürümeye başlar, ama kurt sesini duyunca yine korkar ve tarığa sarılır)
Tarık: ne oldu?
Naz: arabaya dönelim
Tarık: buyurun dönün
Naz: sen de gelll
Tarık: niye?
Naz: yalnız kalmak istemiyorum
Tarık: neden?
Naz: ya kokuyorum işte tamam mı. Söylettin mutlu oldun mu?
Tarık : bu bana neyi hatırlattı biliyomusunuz .evde sofrada o kurbağayı gördüğünüz günde böyle yapışmıştınız koluma. Tabi o zaman bu kadar sıkmamıştınız.
Naz: e heralde o kurbağa bu kurt.

Tarık nazın elini tutar ve arabaya götürür.
Naz: (içses) inanmıyorum ya elimi tuttu ben de izin verdim. Şimdi istermisin bide filmlerdeki gibi ayağı sendeleyip
(derken tarığın ayağı kayar ve yere düşerler.romantik bi bakışma olur)

Tarık: pardon, ayağım kaydı.
Naz: tamam kaydıysa kaydı,uzatmaya gerek yok.