2.1.2.2. Ergen’in Ağıdı
Adamın biri dağa ot biçmeye gider. Akşamdan sigarasını, çakmağını, ekmeğini, suyunu alır. Akşama kadar çalıştıktan sonra bir dalın altına yatar.
Gece üç kişi gelir. Düşmanları olacak ki adamın başına taşla vururlar. Sürükleyerek bir **** yığınının üzerine korlar. Tam yakacaklarken yaralı adam kendisine vuranın birinin soyadını haykırır. O sırada Aydınlı Oymağı’nın evleri göçermiş. Tabiî duyarlar.
Aydınlılar köye haber verir. Köylüler ekin biçmektedir. Orağı desteye koyan herkes gidip günlerce yaralıyı ararlar. Adamın da kimsesi yoktur. Köyün bekçiliğini yapmaktadır. Nihayet ölüyü bulurlar. Köye haber getireni de bulurlar. Bekçi Ergen’i (ismi Ergen’dir) kimin öldürdüğü sorulur ama Aydınlı söylemez.
“Benim bir oğlum var. Düşman sahibi olamam” der. Hakimlerin hakimine havale eder.
Hanımı ağlar:
Yandım kavruldum kül oldum
Dumanım göğe savruldu
Bekçi elden gitmiş diye
Köyde bir dellâl çağrıldı
Doktor tepemi açtı da
Yakamdan döküldü kurtlar
Bibi sen beni görmedin
Üleşimi buldu itler
Uşaklar dala yükletti
Çektiler engin aşağı
Yedi gün dağlarda yattım
Gelmedi bibim uşağı
Ardımda bir oğlum olsa
Kısmet kız yalnız ağlar
Düşman başına vurdu da
Zelzele ediyor dağlar
Yaslan babam oğlu yaslan
Karanlık derede seslen
Anamın nazlı torunu
Ergen değil adı Aslan
Veli babam oğlu Veli
Bir arşın gelirdi kolu
Vallaha sıtkınan diyom
Ölsün bu dünyanın eli
YILMAZ GÖKSAL
|