Diyemedim
Yutkundum durdum, baktım da gözüne,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Bogazım düğümlendi, dilim tutuldu,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Bir eli vardı ki sıcak mı sıcak,
Gözleri tatlıydı, parlak mı parlak.
Niyetlendim ve denedim de ancak,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Elini tuttum da gözüne baktım,
Hatta ona neler neler anlattım.
Oraya gelince tutulup kaldım,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Saatler öylece geçipde gitti,
Belki oda benden bunu bekledi,
Demeye kalkınca dilim kitlendi,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Ayrılık vaktini uzattık durduk,
Lüzumsuz şeylerden konuştuk durduk,
Konuştuk gülüştük, gülüştük sustuk,
Ben seni seviyorum diyemedim.
Ayrılık öyleki ölümden zordu,
İçime düşmüş bir ateşten kordu.
Son bir kez denedim dilim varmadı,
Ben seni seviyorum diyemedim.
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|