İkibin Başıma Hep Bela Oldu
Sene bin dokuzyüz gülüp oynardım,
İkibin girince içim karardı.
Bazen sohbet eder bazen yazardım,
Dişlerim döküldü, saçlar ağardı.
Eskiye dönmeyi arzu ediyom,
Yine gülsün yüzüm, neşe saçayım,
Derdi unutmaya gayret ediyom,
Baharda gül gibi bende açayım.
Herkesin derdine durmaz koşardım,
Gücüm yettiğince çare arardım,
Bin dokuzyüzlü yılda mutlu yaşardım,
İkibin yılında ben yalnız kaldım.
İkibin başıma hep bela oldu,
Güllerim sarardı, soldu, kurudu.
Aglasam faydasız, gülemem gayri,
Toprak çağırır bak açmış kolunu.
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|