Sessizliğim
sen her şeyden önce ateşe inanmadın
gözlerini söndürüp ayaklarımda
her akşam sesini alıp gittin
kıyıysam akmalısın seyrimde
can çekişen dalgalar dolu yüzün
bırak bırak biliyorum rengini
bir sabah göğe yükselmiş sevincim
bir ses duymuşum
her akşam yine ipteyim
sokulur derin gözlerin rüyama
ağıtsız günler başlar
sonra gülüşler yine yavaşlar
sen borcusun bana tanrının
kader değil gülüşümüz
yalnızca maviliğe vurgunuz
bu çiçek sende açmayacak
yüreğine bak
benim hiç olmazsa sessizliğim var
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|