/
yalnız insan
alıp başını nereye gider
özlemin çoğalsa da sıla denen ülkeye
çoğalıyor anne diye ağladığın geceler
-ne zaman azaldı ki-
bitişin son norkası, dağınıklık uçurum
aşkolsun liseli kız, dedeğim zaman
beni anlıyor musun?
sokaklar daralınca, aydınlıklar tükeniyor
çırpındıkça yoruluyorsun
önün sıra
zeytin gibi, kararıyor geceler
yağmurlar üstünü gölgeliyor
üşüyorsun...
nere gitsen, nerde dursan
omuzunda bitmeyen bir yalnızlık
sürüden ayrılan kuzular gibi
düştün kurtlar sofrasına
aşkolsun...
__________________
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|