[NuraN]

2/
Mor menekşe gölgesinde
Ölü ruhlu kızların o solgun bedenleri
Kulağımın üstünde bir kırmızı karanfil
Yürüdüm, dağların ardına düştüm
Neden sonra “bağcı baba bağ bilemez” dediler”

Ölü yatırımlardalğalanıyor sokaklarda
Camları tırmalayan o sevdanın anlamı ne?
Hayalci yaklaşımla, yıkılıyor umut dünyamız
Yağmurların serpilip gürlediği zamanlar

Bırakın, gölgemi alıp burdan gdeyim
Kendimden korkuyorum, beyaz ordu çoğalıyor
Ve benim olmayan yamaçlar üstünde
Çarık yıpratmak istiyor, “Demir Ökçe” h3/

Üsütümüzden gelip geçen turnalar
Bizim ele uğrar mı ki yolunuz
Küçük Asya’a umutlarım, yeşil dalın yaprağı
Çözemedim kendimi törpülenmiş demirlerin üstüne
Alınterim lal-ı mercan
Özlemleri buruk buruk gözlerimi sarıyor

İnsanlar savruldu vatan hücrelerinden
Döküldü yadellere bir maşrapa su gibi
Gözleri umut dolu, saç sakal ap-ak
Tarla, traktör , dükkan, üç-beş ev
Böyle sorgusuz
Böyle tezayak nereye dilber gözlüm?
Nereye sölmesene?

Haram suyun ötesinde namus belası
Mavi donlu nergislerin yaprağında güzellik
Anaçbendin eteğine yaslanmış da yatıyor
“A benim canım” böyle bağbanlık olmaz
Güle düşman, bülbüle düşman geceler