Ekmek İş ve Ben
Artık masa başında değilim
Elimde kalem
Önümde kağıt yok benim
İçimde ki bu yürek
Bir yanardağ oldu bugün
Savruluyor kazmanın ezdiği toprak
Savruluyor rüzgarın kırdığı yaprak
Bu feodal bilincim
Makinalar karşısında eriyor.
Gözlerimle yürüyorum alacakaranlığı
Yaşantım üç yapraklı bir yonca
Doysun sulara
Doydu bu gönlüm paslı makinalara
Çalışan bedenime
Rüzgar hafiften kar serpeliyor
Utancımı şafakların arkasına gizledim
Emek iyimserlik taşımalı
Teknik bilim makina ve sermaye
Yoksulluğum biline
Gel...
Gözlerinle gör...
Nice güller diktim
Nice karanfiller
Onlar büyüdükçe ben eriyorum
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|