Sürgünlerle Geçti Ömrüm
sürgünlerle geçti ömrüm
uzak diyarlardan geldim bu şehre
aramıza dağlar girdi, yıllar girdi
gönül bağım çözüldükçe çözüldü
yaşlandım
bu şehrin akşamları
ağlıyor ellerimin üstüne
ağlıyor usul usul
sürgünlerle geçti ömrüm
yürüdüğüm yol boyunca
saçlarım beyazladı
bıyıklarım da...
vücut esnekliğini kaybediyor
robotlaşıyorum
yüzümün çizgileri derinleşiyor
kırçıllaşıyorum
görme gücüm azaldı
artık gözlük kullanıyorum
amca denen basamağa çıkmışım
üç çocuk babasıyım
önümde ki ilk basamak
dedelik basamağı
orya yaklaşıyorum
sürgünlerle geçti ömrüm
elginliğim turnaların sesiyle
ovalara dökülsün
çaresizlik bunalımdır
asla çaresiz değilim
gönül türkülerle bulur rengini
engin oldukça genişler
alır yolunu
sürgünlerle geçti ömrüm
kollarımız
sarılmanın özlemiyle yanıyor
umut tarlası
yağmurlarla ıslardığı zamanlar
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|