Anladım! ..
Düşündüklerinin aynasıydı gözlerindeki bakış...
Köpürerek akan nehrin tutuluvermesi bir dönemecin girdabına...
Yakalanmanın bun’u ve kaçmak istemenin ikileminde yaşıyordun çaresizliği...
İçine düşen bir yaprağı taşımak ve batırmamak içindi bütün uğraşın...
Bundan böyle uzağından aktın kıyılarımın...
Büyüttün özlemi! ...
Arşa değdi başı; baktın mı?
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|