Anladım! ...
Sessizliğini bozan bir rüzgardı saçlarına değen; beklemediğin zamanda...
Bunaydı senin isyanın...
Kaç dağ aşmışsa, kaç ova yürümüşse, kaç denizin suyunda yıkanmışsa hepsinden bir şeyler getirmişti sana...
Hepsini alıp yerleştirdin saçlarına; umarsızca ve sevinçle...
Kantron kokusunu, buğday sarısını, suyun tuzunu...
Meleyişimi ve kimselere benzemeyen ses tınımı...
Sakın yıkama! ! !
Öylece kal mevsimler boyu...
Aldırma yağan karın soğuğuna, güneşin kavuruculuğuna...
Yalnızca ve sadece beni bekle!
Baharı özledinse beni bekle!
Beni özledinse beni bekle! ...
Vazgeçme uzağındaki uzağından...
O rüzgar gibi çıkıp geliveririm belki de...
Bağrını açtın mı?
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|