Anladım! ..
Senin bildiğin ama benden sakladığındı anladığım şey! ..
”Seni seviyorum” diyememek batağı! ..
Ne kadar çok dalarsak içine, o kadar çok insan olma çabası yani! ..
Yani hiçliğe çekilen çizgi gibi kara, derin ve silinmez...
Kesintisi olmasa hiç! ?
Eğrisiyle, doğrusuyla mühürlesek sevgiyi yüreklerimize...
Olmaz mı! ?
Olur elbet!
Kendi sorusunun yanıtında boğulan yüreğimin sesiyle olur elbet! ..
Yeter ki cesaretin olsun biraz! ..
Biraz da sesin! ...
Duyması bana kalmış sevgilim! ..
Sen yeter ki “SENİ SEVİYORUM” de!
Deneyip bağırdın mı?
Bir kere,
Yalnızca bir kere! ..
Adım yankı kayalığıdır..ses veririm! ...
Anladın mı?
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|