[ferro1903]

Görme Engelli Milli Futbolcu İrfan Çağlar Bayraktar, tüm insanlara örnek olacak hayat mücadelesiyle azmin gücünü göz önüne seriyor...
Ankara Büyükşehir Belediyesi'nden çekilişle aldığı tezgahta simitçilik yaparak evini geçindiren 23 yaşındaki sporcu, Görme Engelliler Futbol Milli Takımı'nda oynamanın yanı sıra, yüzme ve atletizm branşlarında da çok sayıda başarının sahibi. Görme Engelli sporcu, içinde zil olan toplarla salonda oynanan 'Golboll' branşında da antrenörlük belgesine sahip.
Sporculuk ve simitçiliğin yanında Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi 3. sınıfında öğrenim hayatını da sürdüren İrfan Çağlar Bayraktar, bilgisayar programcısı sertifikası olmasına rağmen simitçilik yapmak zorunda olmasının sıkıntısını yaşıyor.
''Engelli olmam sadece görmemi engelledi, başarılı olmamı değil'' diyen Bayraktar, evli olduğunu, kiralık bir evde oturduğu ve bu durumun kendi üzerinde farklı bir sorumluluk oluşturduğunu belirterek, şunları söyledi: ''Simitçilik yaparak yaşamı sürdürmeye, spor yaparak ise hayata daha fazla tutunmaya çalışıyorum. Geçen yılın başında çekilişle elde ettiğim simit tezgahımı sabah 06.00'da açıyor, kışın soğuğu, yazın sıcağı demeden eşimle birlikte yaşam mücadelesi veriyoruz. Kendimi engelli yada özürlü olarak görmüyor, sorunu olmayan insanlar ne yapıyorsa ben de onu yapmaya çalışıyorum'' dedi.
Bir koltuğa birçok karpuz sığdırmaya çalıştığını ifade eden genç sporcu, devletten kendilerine sahip çıkmasını beklediklerini dile getirerek, ''Benim gibi çok sayıda insan var. Hepsi müthiş bir hayat mücadelesi veriyor. Ben ve benim gibi engeli olan insanlara devletin sahip çıkmasını istiyorum. Mesleğim olan bilgisayar programcılığını yapamadığım için simitçilik yapıyorum. Özel sektörde insanlar bize bu şansı tanımıyorlar. Sporu gönüllü olarak yapıyorum. Bu bizim için bir anlamda rehabilitasyon. Tek arzum, devletimizin bana ve benim gibi yetenekleri olan kişilere fırsat tanıması'' diye konuştu.
İrfan Çağlar Bayraktar, spor alanındaki hedeflerini ve duygularını ise şöyle dile getirdi: ''Avrupa veya Dünya şampiyonu olan bir takımın oyuncusu olmak istiyorum, bu en büyük hedefim. 2004 yılında İngiltere'de düzenlenen ve 16 ülkenin katıldığı bir şampiyonada 8'inci olduk. Bu başarı beni yeterince tatmin etmedi. Daha iyisini ve daha yükseğini hayal ediyorum. Sahadayken hayata tekrar başladığımı hissediyorum. İş ve diğer streslerden kurtuluyorum. Takım arkadaşlarımla birlikte olmaktan büyük mutluluk duyuyorum. Bize kucak açan ve imkan tanıyan Çankaya Belediyesi'nde oynadığım futbolun hayatımın yarısını oluşturduğunu söyleyebilirim. Yaptığım diğer spor branşlarından vazgeçebilirim ancak futboldan asla, çünkü bu oyunun aşığıyım.''