[ferro1903]

Tribün kazandı

Maçtan önce Gerets’in 11’ini gören tribünler şöyle bir çalkalandılar. Song’un yokluğunda görevi Emre Aşık’a vermişti Belçikalı. Ve Ümit Karan, İnamoto ile İliç kulübedeydi.

Galatasaraylılar “Ne oluyoruz, yoksa Gerets intihar mı ediyor?” diye düşünürken, Beşiktaşlılar önce şaşırdı sonra duruma uyandı: Geçtiğimiz maçlar çıplak gerçeği göstermişti çünkü. Siyah-beyazlı takımın orta sahası çok kırılgandı. Oraya baskı yapan kazanıyordu.

Belli ki, Gerets de o bölgede kalabalıklaşıp mücadele ederek Ricardinho, Delgado ve Serdar’ın direncini kırmayı planlamıştı.

Nitekim özellikle ilk yarıda orta sahadaki her mücadeleyi Sarı-kırmızılılar kazandı. Fakat futbol tuhaf bir oyun!

Emre Aşık’ın hataları Beşiktaş’ın daha çok gol pozisyonu kazanmasına ve gol atmasına neden oldu. Ve işe bakın ki, Galatasaray’ın golü de Emre Aşık’tan geldi.

***
Beşiktaş’ın havası yok.

Savaşçı özelliği zayıf.

Savunması burnunun dibindeki ön liberolarına top kazandırmakta bile güçlük çekiyor. Sağ kanadı işlemiyor.

4-4-2 dizilişinde sahaya çıkıyor ama 4-2-2-2 olarak oyuna devam ediyor.

Orta saha oyuncuları orta yuvarlağın çevresinden ayrılmıyor.

Bu durumda elle tutulur neyi var Beşiktaş’ın, diye sorarsanız; kendisi kadar formsuz rakipleri ve Ricardinho ile Bobo’su var.

Unutmamalı ki, Bobo’nun attığı gol bir yana mutlak gollük vuruşlarından birini Nobre, ikisini de Mondragon çıkardı!

***
Beşiktaş kazandı.

Neden?

Daha iyi oynadığı için mi?

90 dakika boyunca ağzında kürdanı yerinden kıpırdamadan, endişeli gözlerle sahada olup bitenleri gözleyen Tigana, Gerets’den daha iyi bir hoca olduğu için mi?

Hayır.

Dün akşam İnönü’de daha basit ama daha etkili bir denklem geçerliydi.

İki takım da kötü, iki teknik direktör de etkisiz olduğunda tribünlerin rolü büyür, ağırlığı artar.

Beşiktaş tribünleri müthişti; takımlarını sürekli canlı oynamaya ittiler ve rakibi hataya zorladılar. Skordaki farkı başka yerde aramayın. Fark tribünlerdeydi.