Nurhak'a Özlem
nurhak dağları sistir dumandır buzuldur
rüzgar dokunsa yırtılır canım
keskin sivridir laciverdi kayaları
“yak hele kirve, tütün ince tellidir. kor zılfo’nun kaçağı...
gel hele bu yan,
gözüne kaçmasın duman...”
yemliha oturmuş duvarın dibine...
hasreti kıldan ince sevdası atomdan ağır
gözleri tenhalaşmış; dalgın...
gözleri yüreğinin ardına düşmüş düşmüş canım
yani sevdası başında
koşuyordu metris’e doğru... şu ayaz gecenin çakır rüzgarı, başıboş dolaşıyordu metris’in avlusunu... duvardan atlamış sarmaşığa tutunup, tırmandı yemo... apo, haydar, fatih ve hasın’ın uzattıkları kızıl bandı alarak bayrampaşa’ya geri döndü...
söz: savaş ezgi
müzik: grup yorum |