Varlık, geometri ve sayı düzeni içindedir. Pythagore, mistik uyumu, tabiatın varyasyonunda rakamlarla anlamaya çalışmış, her şeyin aslının sayıya dayandığını söylemiştir. Aklımızın yettiği ölçüde yahut kavrayabildiğimiz ölçüde bu böyledir. O halde her madde bir hacimle yüklüdür ve bu hacimler değiştirilemez ve mutlak surette üç boyutu taşırlar. Hamlık çürümenin delili olduğu gibi, geometride güzelliğin şaşaasıdır.
Sayı : Pythagore, “Her şey sayıya göre düzenlidir” demişti.
Vitrouve, “Müsavi olmayan bölümlere bölünmüş olan bir bütünün güzel görünmesi için, küçük bölüm ile büyük bölüm arasındaki oranın, büyük bölüm ile bütün arasındaki orana müsavi olması lüzumludur” demiştir.
Matematikte sayı, on itibari işarettir. Ve bu insani bir buluştur. Dünyanın kanunu ve düzeni, sayıyla alâkalı sistemde ve ölçüdedir. Sanat için ölçü, sanatçı ve eserlerinin bu noktalarda hakimiyeti ve armonizasyonunda saklıdır.
MESAFE - ALAN - BOŞLUK
Resim sanatında alan; seçilmiş sınırlı bir alanda, plastik ve piktural elemanlarla yaratılan boşluk mefhumudur. Resim alanının iki boyutu üzerinde, (dekoratif alan) piktural elemanların uygun çalışması neticesinde meydana gelen mesafeler vardır. Şu halde, piktural elemanların dekoratif alana eklenmesiyle plastik ölçülere sahip olan piktural alan meydana geliyor. Dünyanın Fizikî ve organik düzeninin kanunları sanatta da değişmezler ve sanatın bir bakıma psikolojik yönünü tayin ederler. Resim sanatı, alan ve boşluk mefhumuna sahip olmakla, bir tiyatro sahnesi veya avuç içi gibi içerlek bir alan biçiminde anlaşılabilir. Sanatçılar, gözle ilgili dünya düzenini ve alan mefhumunu kendi gerçek sezgileri istikametinde ve çeşitli derecelerde tablolarına aktarırlar.