Barış!
Takdim sırasıydı... Sunucu kız mikrofona eğildi... Önceden hazırladığı konuşmayı okumaya başladı: "F.Bahçe altyapısında oynadı" diye söze girişince de hafif bir garipseme, biraz mırıldanma, az bir şey de uğultu kapladı salonu... Arkadaki barkovizyonda "Şeref Bey Özel Ödülü" güzel bir yazıyla sahibini bekliyordu. Kız, bonservisi özel bir anlaşmayla 75 milyar olan bir basketbolcunun hikayesindeydi. Buraya kadar her şey olağan, hatta durağandı... O esnada ruhum, ortama ayak uyduramamıştı ve kafamda "küfürü nasıl engelleriz"in ağır matematikleri vardı. Öyle ya, bütün faturanın taraftara çıkartıldığı bir ortamda artık insanlara malzeme vermemeliydik. Özellikle Tümer gibi bir el bombasının, 11 Nisan'da kucağımıza düşeceğini düşünerekten... Temkinli ve sağduyulu olmalıydık. Bu Beşiktaş bizimdi ve onun için vardık... Bunları kafamda kurgularken kulağım da sunucu kızdaydı... Ve vücudumun ürperdiğini hissettim... Ne garip olaylarla, suni gündemlerle, kötüyle, küfürle bizi o kadar yoğunlaştırmışlardı ki, etrafımızdaki bir sürü güzelliği görmez olmuştuk. Göz kıyılarıma su birikmişti... F.Bahçe altyapısındaydı ama yüreği Beşiktaş için çarpıyordu. Bonservisi de serbest bırakılmıştı hatta.. İçindeki Beşiktaş arzusu depreşmişti ve F.Bahçe'den bir an evvel ayrılmak istiyordu. İlle de Beşiktaş! Beşiktaş'ı, istemesine uyuz olaraktan, bonservis anlaşmasını bozaraktan "75 milyarı getir, nereye istiyorsan git" demişlerdi. O da, bir bankaya gitti, söylendiği kadar "tüketici" kredisi çekti. Bonservisin parasını F.Bahçe'ye ödedi. Şimdi çok sevdiği Beşiktaş'ta basketbol oynamakta ve bir yandan 75 milyarlık "tüketici" kredisinin de borçlarını ödemekte. Sunucu sahneye davet ettiğinde "Beşiktaşlı duruşunu" görmeliydiniz. Teşekkürler Barış Güney! |