SONUÇ
İlk defa I. Dünya savaşı sonlarında Kuzey Avrupa'da görülmüş olan ve hızla Dünyaya yayılarak karaağaçlara büyük zararlar veren hatta karaağaçları yok olma tehlikesiyle karşı karşıya getiren karaağaç ölümü hastalığı ülkemizde de önlenebilmiş değildir. Hastalık sebebiyle ülkemiz ormanlarında genelde münferit olarak bulunan karaağaçların sayısı artık yok denecek kadar azdır. Avrupa ve Amerika'da hastalığa karşı ciddi uygulamalar yapılırken ülkemiz bu soruna henüz el atmamıştır.
Karaağaç Ölümü Hastalığı ile en kısa sürede mücadele etmeye başlanılmalıdır. Ormanlarımızda ziynet ağaç olarak bilinen kalın çaplı karaağaçlara artık rastlayamıyoruz. Eğer yetişmekte olan genç fertlerin de kurumasını istemiyorsak hastalıkla etkin bir mücadele yapmalıyız.
6. ÖNERİLER
Bu çalışmada ele alınıp incelenen karaağaç ölümü hastalığı ile mücadele imkanları derhal uygulanmaya konulmalıdır.
Ormanlarımızda hastalık sebebiyle kurumuş bütün ağaçları kesip çıkarmalıyız. Tuzak ağaçları kullanarak kabuk böceklerine karşı savaş yapılmalıdır.
Hastalık nedeniyle ölmüş veya hasta olan karaağaçların ****unun kalitesi büyük ölçüde zarar gördüğü için bu materyalin en iyi şekilde değerlendirilmesine yarayacak yollar aranmalıdır. Örneğin ormanlarımızda kuru karaağaçlar üzerinde doğal olarak gelişebilen ve yenilebilen, değerli mantarlar yetiştirilebilir (Resim 11-12). Karaağaç kabuk böceklerinin kolonizasyonuna uygun olan bu materyal böceklere karşı korunup, kontrollü bir şekilde doğada yenilebilen değerli mantarlar yetiştirilebilir. Ayrıca bu tür hastalıklı ve tamamen kurumuş karaağaçlar toprak yüzeyine yalın bir yerden kesilerek bu yetiştiricilik uygun koşulların sağlandığı bir ortamda veya yine ormanın içinde ancak böceklerle mücadeleyi daha etkili ve ekonomik kılmak için topluca bir yerde de yapılabilir.
|