Disi_KaRTaL_

Git. Yüzüme öyle bakma git. Hiç durma, bir gidenin bir daha asla
giremeyeceği kapı orada, git. Hiç bir şey açıklamak zorunda değilsin.
Giderken söyleyecek şey bulamaz insanlar. Sen bahanelerin arkasına
sığınanlardan olma, git.

(Oysa daha doyamadım sana... Kokunu yeterince çekemedim içime... Yapacağımız
ne çok şey vardı... Neler planlamıştık... Şimdi ne yapacağım ben? Nasıl
duracağım ayakta? "Kal" dersem kalır mısın yar? Nasıl istiyorum yalan bile
olsa "Bu gidiş sadece zorunluluktan, bekle beni döneceğim" demeni...)

Her aşk biter, sen de git. Hem zaten biteceği daha baştan belli bir aşktı
bizimkisi. Sen gitmesen belli ki bir gün ben gidecektim. Herkes kendi
tercihini yaşar ve sen tercihini yaptın. Rahat ol, git. Aklın kalmasın
burada. Dramatik vedaların kahramanları olmayalım, git.

(Benim aklım sende kalacak. Sadece aklım değil yüreğim de... Bitmezdi bizim
aşkımız. Asla terk etmezdim seni. Benliğimi, varlığımı, hayatımı adamıştım
ben bu aşka. Beni tercih etmeni isterdim, benimle yaşamanı isterdim. Şimdi
kimi ya da neyi seçtiğinin ne önemi var artık? Ağlayacağım ardından,
kahretsin ağlayacağım...)

İstersen dost olabiliriz, haberleşebiliriz birbirimizle. Mutlu olmanı
isterim. Sen mutluluğu hakeden bir insansın. Elbette ben de mutlu olacağım,
merak etme, git. Hayatımıza başkaları girecek ve biz belki de birlikte
yaşadıklarımızı bir süre sonra hatırlamayacağız bile, git. Hangi yara kabuk
bağlamamış ki bugüne kadar? Hangi ateş sönmemiş ki? Yapman gerekeni yap,git.

(Sensiz mutlu olabilir miyim ben yar? Unutabilir misin bu kadar kolay?
Yaşadığımız onca şeyi silebilir miyim? Mümkün değil, seni içimden çıkartıp
atmam mümkün değil. Biliyorum, hiç bir ilaç iyileştirmeyecek senin açtığın
yarayı. Senin yaktığın sevda ateşi hiç bir zaman sönmeyecek. Senin mutlu
olmanı istediğim de yalan. Mutlu olma yar, benim gibi sen de mutlu olma.
Belki o zaman yeniden dönersin bana...)

Haydi zaman geçiyor artık, git. Hem neden suratın asık? Sevinmelisin
gittiğine. Aslında sana teşekkür etmeliyim. Beni bu aşkın yükünü taşımaktan
kurtardığın için. Rahatladım biliyor musun? Bende kalan bir kaç parça eşyanı
da gönderirim ardından. Fırsat buldukça ararım seni, haydi git.

(Gitme benim güzel sevdalım, gitme. Beni bu aptal dünyada bir başıma bırakıp
gitme. Gidip de yüreğimi öldürme. İçim acıyor, kalbim sıkışıyor. Ben asıl
sensizliğin yükünü taşıyamam, gitme. Ne olur, gitme...)