[Nefertiti]

Arkadaşlar çok teşekkür ederim çok mutlu ettiniz beni.Bu en sevdiğim şiirdir inşallah beğenirsiniz...

Bak sende görüyor musun karşıdaki kelebekleri
Çiçeklerin üstüne konan o mucize eserleri
Dur kuzuların seslerini duymak istiyorum
Boylu boyuna uzanmak çimenlere
Koşmak delicesine hiçliğin ortasına
Kabullenmek gerçeği ne kadar acı olsada...

Sus ürkütme küçük serçeleri
Nasılda cıvıl cıvıl ötüşüp
Müjdeliyorlar baharın geldiğini...
Her dalı cennet kokuyor ıhlamurun
Çiçeklerle selamlaşan vızıltısı arıların
Doğanın baştan sona bu aydınlanışının
Ruhumda olacağını düşünmek hayal bundan sonra...

Kıskanmak doğayı baharı kıskanmak
Onun gibi solupta yeniden açamamak
Bir kere kanadımı yarayı kapayamamak
Biten bir baharın ardına bakıp
Bir dahaki baharda buluşamamak...

Yıkmak isterdim duvarları
Kaybedeceğimi bile bile yıkmak..
Koşmak isterdim arkasından
Yetişemeyeceğimi bile bile koşmak...
Gülümsemek isterdim hayata
Bekleyen hüznünü kabullenmiş olarak...

Düşmek isterdim yerlere
Daha güçlü kalkacağımı düşünerek
Haykırmak isterdim derdimi
Birinin duyacağını umut ederek
Ağlamak isterdim doyasıya
Sonsuza kadar güleceğimi bilerek...

Ortak olmak isterdim bahara
Onun gibi yeniden doğmak bir daha
Uçmak isterdim kelebekler gibi
Az da olsa ömrü, mutlu olmak bu yaşamda
Güneşi hissetmek isterdim ıhlamur gibi
Cennet kokusunu taşımak her dalında...

Hayat cennettir mutluyken
Cehennemin dipsiz kuyusu kötü anında.
Aslında güzeli düşünmek gerekir
Karşılaşmış olsanda acıyla
Hüzünde güzeldir bazen
Yaşamasını bildiğin anda.
Kendim olmak isterim yeniden
Her ne kadar yalancı bahara aldanmış olsamda...