[Nefertiti]

Sonuncusunuda yazim bare...

Bir yaprak daha düştü,
Arka bahçedeki koca çınardan.
Diğerleri sıra bende mi diye,
Baka kaldılar arkasından.
Yaprak en mutlusuydu ağacın,
Neşe kaynağıydı arkadaşlarının.
Aslında farkındaydı birgün olacakların,
Ama en önemlisi değil mi tadına varmak anın?

Keşke uyanmak olmasa toz pembe rüyalardan
Keşke insan hiç dalmasa hemen uyansa kabuslardan...

Bahar çabuk gelip geçti,
Sonra geldi kavuran yaz.
Yapraklar iyice alıştılar birbirlerine,
Düşünmediler geçer mutluluk geriye kalır yas...
Ardından yağmurlar yağmaya başladı,
Sonbahar fısıldıyordu yaklaştığını...

Keşke uyanmak olmasa toz pembe rüyalardan,
Keşke insan hiç dalmasa hemen uyansa kabuslardan...

Yaprak dedi arkadaşlarına;
Sizlerle yaşamak güzeldi
Ama en kötüsü ayrılığı bilmekti.
Sanırım bizimde ömrümüz bitti.
Herşeye rağmen hatıralarım çok güzel,
Sonu acı olsada yaşam buna değer...
Gün gelir sevinçten,
Gün gelir acıdan yaşlar dökülür.
Her nekadar acı çeksende,
Güzel bir söz onu unutturur.
Geriye takılıp kalma,
Herşey geri döner sanma.
İster mutlu ol ister olma,
Yaşamak zorundasın bu hayatta.
İyisimi sen yaprak gibi düşün,
Herşeyin bir sonu var ama
Mutlu olmalısın yaşadığın anda...