[RoMeO]

Yabancılar sizi!

Çocukluğumuzu yaşarken, en büyük sevincimiz top oynamaktı. Sokak aralarında iki parke taşıyla kurulan kalelere gol atmak müthişti. Üçer kişilik takımlarla gün boyu koşuşurduk... Bizim akranlarımız iyi bilirler. Takımları belirlemede adımlaşarak adalet yapardık. Mahallenin iki bıçkını, düello yapar gibi karşı karşıya geçer, adımlarını karşısındakine göre ayarlayarak ilerlerdi. Maksat, orta çizgide buluşulduğunda kendi ayağının diğerinin üzerinde olmasını sağlamaktı... Böylelikle, istediği kişiyi seçmekte öncelik kazanırdı. Tuttuğu takımlara göre boyu uzun olanlar, "Bora" olur, "Bahtiyar" olur; hızlı olanlar "Rıdvan" olur, "Necdet" olur; kaleye hevesliler "Adem, Rasim, Hayrettin" olurdu... 1980-83 yılları arasındaki yabancı yasağını da göz önünde bulundurursak, bütün hayranlığımız yerli oyuncularıydı. Oysa şimdi sokaklardan tek "gol" sesi duyamıyoruz. Bir çocuk cıvıltısı ı-ıh... İnsanlar, robotlaşmış adeta. İnternet denen karanlığın tam ortasındalar. Hayatı orası zannedip, oradan hareketleniyorlar. "Yabancı" futbolcu menajerliği satın alıp, onu oynayanlar bile var.. Sahi, Türk oyuncu kaldı mı ki? Bir de hâlâ sıkılmadan, "yabancı kontenjanı kaldırılsın" diyorlar. Sanki pıtrak gibi oyuncu yetiştiriyoruz da! Şimdi hepimiz eskiye dönsek, bu mantaliteyle kime özenirdik? Birimiz Alex, öteki Hagi, öbürü Amokachi, diğerleri "hepimiz zenciyiz" der, Pascal olurduk! Var mı yerli idolümüz? Pekala; neden o zaman yabancı sayısı zaten çok olan futbolumuza ille de ille "limitsiz" diyorlar? İşin içinde başka şeyler olmasın? Belediyelere muhtaç olan takımlar bile "limitsiz" demiş... Enteresan! Şimdi, eskiye bir daha dönsek, ille de yerliye özeneceksiniz desek; çıkıp demezler mi "yerli oyuncu mu kaldı ki" diye? Ama birileri de çıkıp; Ben Cemal A..? Ben Aziz Y..? Ben Haluk U..? Derse ne olacak çocukluğumuz? Belki de "genç"liğimiz!

ALEN MARKARYAN..