[mute]

Hiç bir şeyi anımasayamıyorum
Bu gerçek mi yoksa düş mü bilemiyorum
İçimde çok derinlerde haykırma ihtiyacı var
Bu korkunç sessizlik durduruyor beni

Şimdi savaşın benimle işi bittiğine göre
Uyanıyorum, göremiyorum
Pek bir şey kalmadığını benden geriye
Hiçbir şey gerçek değil şimdi, acı dışında

Nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi
Ne olur Tanrım uyandır beni

Ana rahmine geri döndüm fazlasıyla gerçek bu
Hissetmek zorunda olduğum yaşam pompalanıyor içime
Ama ileriye bakıp olacakları göremiyorum
Yeniden yaşayacağım zamana bakamıyorum

İçime sokulmuş borudan besleniyorum
Tıpkı savaşa ait enteresan bir şey gibi
Var olmamı sağlayan makinelere bağlanmış durumdayım
Kesip alın bu yaşamı benden

Nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi
Ne olur Tanrım uyandır beni

Şimdi dünya kayboldu ben tek'im
Tanrım, yardım et bana nefesimi tutuyorum isterken ölmeyi
Ne olur Tanrım yardım et bana

Karanlık hapsediyor beni
Görebildiğim tek şey
Mutlak dehşet
Yaşayamıyorum
Ölemiyorum
Kısılı kaldım kendi içimde
Bedenim beni tutsak eden hücre

Kara mayın,
Görme yetimi aldı
Konuşmamı aldı
İşitmemi aldı
Kollarımı aldı
Bacaklarımı aldı
Ruhumu aldı
Bana cehennemde bir yaşam bıraktı...

al bakalım, işte ruh halimi yansıtan en iyi sözler, benim değil tabii ki, sadece alıntı...(Metallica-One)