dürüst olmak gerekirse ilkokul 1de ezikmişim
gene 1 giderken beşiktaş üst geçit kuruyemişçi mağaza olarak büyük abim tarafından işletilirken beşiktaş şampiyon olmuştu. üst geçit yıkılmasın diye polis geçidi boşaltmaya çalışıyordu. cadde siyah-beyaz nehir gibi akıyordu. ben o zaman ezik olduğum için bu kutlamalara baka baka en sonunda çatlamışım ve başlamışım ağlamaya.
tabi akrabalarım ağlicana Beşiktaşlı ol. hemen olmuşum. hatırladığım kadarıyla elime verdikleri asil bayrağı başlamışım sallamaya ve gözlerimin ıslaklığı geçmeden eğlenmeye. sanki yılların özlemi varmış gibi.
Şimdi ne kadar şükrediyorum o senelerde bizi şampiyon edenlere.