[NuraN]

'kal'deseydin KALIRDIM...demedin oysa...
kuru bir bitmesinden başka birşey demedin.

öyle kuru,öyle soğuk,öyle uzaktı ki,ondaki anlam!

bu kadar kolaymıydı herşey,bu kadar yakınmıydık uçuruma?

savunmayacakmıydın sevgimizi?

'kal'diye haykırmayacakmıydın ardımdan?

düşündüğüm bu değildi...

hayal ettiklerim,beklediklerim başkaydı senden,

mücadele beklemiştim oysa...

yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım...

kıyıya ulaştırırsın sanmıştım...

oysa,onn denizin ortasında savunmasız bırakmama göz yumdun...

bu kadar yıpratıcı olamzsın...

oysa bir anlam olmalıydı yaşadıklarımızda

paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı.

yüreğimizdeki martıların bir anlamı olmalıydı.

beynimizdeki melodilerin aramızda ki çekimin

geçen akşamki sonbetin bir anlamı olmalıydı.

duygularmızın bir anlamı olmalıydı.

yüreğimdeki tüm martıları uçurdun şimdi...

hangi yöne gittiler bilmiyorum,

geri dönerler mi bilmiyorum.

dünya boşaldı mı ne!

neden bu kadar sessizleşti birden yaşam,

neden artık parlamıyor yakomozlar gözlerimde?

neden artık rüzgar esmiyor,

herşey seninle mi kaldı yoksa?

mantığım...mantığımı bana bırak lütfen,ona ihtiyacım var.

bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var!

evet! ben istedim ayrılığı,çıkmaz yollara yönelen bendim,

kucağında bir yığın noktayla karşına çıkan bendim,

kahretsin!bunu neden yaptığımı bilmiyorum

ve senin buna neden göz yumduğunu...

tıpkı balkonda ki akasyaları sularken ,

fazla sudan dolayı sararacaklarını bilmediğim gibi...

su, onun için hayat olmalıydı oysa...

ve...sen de benim tutunacak dalım!

bazı şeyler vardı aramızda biliyorsun,

olmaması gereken ama daima varolan

farklı uçlardaydık seninle,

farklı mevsimleri seviyorduk,farklı zamanlarda...

sen büyük fırtınalara vardın,bense lodostan bile ürküyordum...

oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen,

daha doğrusu öyle sanıyordum...

binlerce yıldız arasında ,

ayın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım...

yıldızları söndürmekti...sorunları yok etmekti...

'bitti'deyişim öylesine bir şeydi,sıradan,şakacıktan...

'hayır'demeliydin!

hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde,

hendekler açmalıydın yoluma gidemeyeyim diye.

sahip çıkmalıydın gözlerimde ki ay'a sevgimiz diye...

beni yolumdan alıkoymalıydın...

'kal'demeliydin...defalarca'kal' demeliydin...

oysa,demedin...

belkide senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben

akasyaları kışın yaşatmaya çalışmakla hata etmişim...

belki böylesi daha iyi oldu...

'kal'deyseydin kalırdım...hemde seve seve kalırdım.

martılarla kalırdım.yakamozlarla kalırdım.

demedin oysa!

bilirmisin?

kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim giderken...

bilirmisin?

nasıl bir cana hasretti yüreğim,yolumdan döndürecek...

bilirmisin?

nasıl zor oldu ardıma bakmadan çekip gitmek...

'KAL'desen kalacaktım...

DEMEDİN OYSA