yorulursun...
kendinden
iç kavgalarından
amansız koşturmacalardan
çaresiz kabullenirsin
yaşanmışlığın,
yaşanamamışlığın izlerini
ne günahlarının gölgesinden
ne de kendinden kaçamayacağını
kabullenirsin
tıpkı artık kaçamayacağını kabullendiğin gibi..
derin bir soluk almaya hasret ölecekmiş gibi
nefes nefese
bir kuytu köşede
yığılır kalır tüm benliğin
simsiyah bir gecenin koynuna, kimsesizliğe..
ve tüm diyaframlar karaborsa
çıkmazken sesin
başbaşa kalırsın kendinle,
o amansız içseslerinle yine
iç dökümanlarına ait kar-zarar bilançosu çıkartmaya çalışırsın
ne yaparsan yap nafile
topla
çıkart
çarp
böl
elde var hüzün.