[SahEmre]

Doğuş Çocuk Senfoni Orkestrası'nın pazar akşamı Aya İrini'de eşlik ettiği piyanist ve besteci Fazıl Say duygularını Milliyet için kaleme aldı.

Yaşasın! Yaşasın!
Nefes almak gibiydi...
Bir mucizeydi...
Bu memlekette, her şeyden ümidimi kestiğim bir anda, “yeniden doğuş” hissi gibiydi.
İlaçtı.
Şaşkınlıktı, sürprizdi...
“İnanç” vardı, “kıvılcım” vardı, “güzellik” vardı, “çalışkanlık”, “amaç”, “hedef”, “ruh” hepsi vardı...
Müzik vardı... Çok müzik. Çok müzik hem de...
“Derinlik” ve daha da derinliğe dalma isteği vardı. Şarkı söyleme isteği... Dans etme isteği...
Paylaşmanın güzelliği vardı... Çocukların doğallığı... Bakışları... Hisleri...
Zekâ, yetenek ve de “ruhla ekip bedenle biçmek”in dışındaki bütün o “soyut şeyler” vardı...
O, “en dipteki” (karnımızın iç karanlığındaki gizli bölmedeki) insani enerjiyle buluşmak, oradan üretmek, oradan nefes almak vardı...
Pazar akşamı, Doğuş Çocuk Senfoni Orkestrası ile verdiğim konserden sonra, işte bu hislerle eve döndüm.
Ümitlerin tükendiği dönemde
Karanlık İstanbul sokaklarında “aydınlık” bendim... Mutluydum..
İnanın - ama gerçekten inanın - Türkiye’de uzun yıllardır ilk kez bu kadar derin bir bahtiyarlık duydum.
Evde, sanatçı dostlarımla, gece yarısı, hâlâ konseri konuşuyorduk. Ümitlerimizin tükendiği bir dönemde...
Hedeflerimizin tamamından vazgeçmek üzereyken... Müziğe en yetenekli halklardan birinde yaşayıp da, en kötü müziklere teslimiyet bayrağını çekmişliğin acısıyla kahrolurken... Sanatın ve insan yaratıcılığının tamamen unutturulduğu bir çağda... Bir memlekette; Doğuş Çocuk Senfoni Orkestrası...
Rengim, Orhan, Oğuzhan...
Şefleri Rengim Gökmen, yardımcı şefleri Orhan Ahıskal ve Oğuzhan Kavruk (Konservatuvardan, 11 yaşımdan beri kadim dostlarım) sağ olsun...”Kıvılcım” sağ olsun... Bu projenin fikir babalarının hepsi sağ olsun...Yüz tane yetenekli çocuk sağ olsun... Bu yatırımı yapıp binlerce insana bunca mutluluk sunan Doğuş Grubu sağ olsun... Müteşekkirim... Bahtiyarım...
Öyle...
Doğuş Grubu, benim için , “yüz üzerinden yüz puan” almıştır... Her şeyiyle... Bu işe gönül, ruh ve emek verdikleri için... “Aydınlık” verdikleri için... Aydınlığa inandıkları için...
Yüz puan!
Çok yalnız hissediyordum. Çok yalnız...
Değilmişim...