Genç çocuk özlemle hasretle sevgi ile içinde beslediği yerdeydi; mabeddeydi.Çocuk herzaman ki gibi üzerinde siyah beyaz forması ve aksesuarları ile koşarak Mabedde geldi..Mabedin etrafında biraz düşünmeye başladı. Sonra bir kenara oturup sigarasını içti.Aklında yüreğinde herzaman ki gibi Beşiktaşk'ı vardı.Hayatının en sevdiği siyah beyaz formasına sarılarak soğuktan ısınmaya çalıştı.Bembeyaz simsiyah formasını sanki ömründe ilkez görüyor gibiydi.Buram buram kokluyordu sevgsini kokluyor aşkını kokluyor en önemlisi de özlemle hasretle kokluyordu.Çevresindeki aynı ruhlu insanların üzerleride siyah beyazdı.Sanki o formaya bakınca çocuk ağlıyor gibiydi.Çocuk aşkla baktığı siyah beyaz forma ile sanki konuşuyordu.Sanki forma ona neden ağlıyorsun diyordu.Bak ben ne kadar mutluyum der gibiydi.Bir süre sonra çocuk tekrar içeriye girmek için sıraya girer içeriye girer.Yine içerde bakar sevdiğini aşkını sevdasını göreceği için kalbi yine gümbür gümbür atmaya başladı.Ne zaman oraya gelse onu izlese onu onla yaşarken her zaman aynı şekilde kalbi sanki yerinden çıkacak gibiydi.Yıllarca o ruh ile sevmesine rağmen aradaki mesafeler sevgisinden sevdasından ruhundan hiçbir şey kaybetmemiştir.Onu hiçbirşey Beşiktaş'ından ayıramadı ayıramazda.Ne hasret ne ayrılık ne engel olduğu mesafeler ve nede ölüm....
Neyse çocuk dışarı çıktı birşeyleri unutmuştu sanki etrafa bakınığ durdu.Ama geç kaldığının farkına vardı.Çocuk telaşla saatine baktı.İçerde maç başlamıştı..Sevdiğine geç kalmıştı 5 dakka da olsa.Çocuk öyle tutkulu sevdiği Beşiktaş'ı bekletmemet için saatler önce koşarak gelmişti.Onu 24 saat önceden beklemeyi bile seviyordu.Ama sevdiği çocuğu bukez üzmüştü.Bu maçı nasıl kaybederiz diye içinden mırıldanıyordu içi sızlıyordu ve bir süre sonra toparlanarak derki; Herkezin bir kusuru vardır olabilir bitmesin dertler diye söylendi.Ve yine gözlerinin önündeki siyah beyaz renklere dikti.Tıpkı okyanusun sonu yok gibi tıpkı sevdiği renklere karşı olan aşkı gibi Beşiktaş sevgsinin sonu yoktu.Sonsuzluğa uzanıyordu ona olan sevgisi.Gözleri hala yaşlıydı.Bir türlü sinderemiyordu o havayı.Forma sanki ona tekrar konuşur gibiydi.Herşey bu kadar güzelken neden ağlıyorsun ki.Sen hasretin için özlemin aşkın için buraya gelmedin mi?Çocuk da burkuk bir şekilde evet der gibiydi.Çocuk yavaş yavaş dışarı çıkmaya başladı.Hava soğuktu titriyordu Çocuğu gören bir abisi gel kartal yürekli dedi.Omuzunu elini atarak al bu atkıyı dedi.Çocuk atkıya baktı ilk önce hayatının renkleri o atkının üzerindeydi ve hemen boynuna sararak ısıtacaktı ve takarken sanki atkı ile kucaklaşıyor gibiydi.Tekrar saatine baktı keşke bu zaman geçmeseydi doya doya izlesem diye düşünmekteydi.Sevdiğini yine özlemişti hemde çok..Sanki hergün mabedde buluşup sözleşiyorlardı..Aynı ruhtaki insanların üzerindekji siyah beyaz renkler onu gördüğü zaman birşeyler anlatmak dinletmek istiyordu.Bİrbirlerine bakarak sarılıyor ve sevgisini gideriyordu..Çocuk der onsuz hayat yaşanmaz ki.Ben ölsem o ölse bile devamlı Beşiktaş aşkı benimle yaşar diyordu.Basını eğerek gözlerini yere doğru baktı..Gözyaşlarını kimseye göstermek istemiyordu.Zaten nedense etrafındakilerde ona deli gibi bakıyorlardı.Rahatsız olmaya başladı üzerine bakan gözlerden.Gözlerini kapattı saate baktı ve saatin geçtiğinin farkına vardı ilerledi ve dayanamadı tekrar o sevdiği mabedine geri döndü.Sevdiğini tekrar izlemek istiyordu.Dayanamıyordu kalbi duracak gibiydi.Gözlerden bir damla yaş aktı çocuk sevdiği siyah beyaz renkli
formasına ..En iyisi ben formam ile konuşayımç.Çocuk etrafa birden baktı sevdiği forma ile konuşmaya başlamıştı ve bir süre sonra gitmeye karar vermişti artık.Onun sevgisine olan aşkı ve sevgisi onunla beraber gelmişti. |