[|RespecT Me|]

Bir kompozisyon misali yasiyoruz hayati...
Giriş, gelişme ve sonuç(!)

Giriş(!)

Sorunlar, ihanetler, gidenler yok bu sayfasinda hayatin. Çünkü gidenlerin neden gittigini, sorunlarin neden olduðgunu bilmiyoruz Hayat bir sahneyse yani, en güzel bölümünde rol aliyoruz bu sahnenin. Aglayanlara, yüzümüzü asarak bakiyoruz, niye acaba? Dercesine.... En agir sorunun içinde de olsak parka gidiyoruz oyun oynamaya....

Gelişme(!)

iste burada bitiyor hayaller,oyunlar,masallar....simdi karsimizda gerçekler. Gizli aglamalar başlıyor, gözyaşları saklanıyor. Hayatına giriyor, ihanetler,yalancı sevgiler ve beraberinde tutkulu aşklar ah hayatımızın bu sahnesinde oyun oynayabilseydik(!) Ne olurdu? anlamasaydık da olanlara ağlamasaydık! Gene de her başlangıç bir ayrılık değildir diyorum... Fakat ilginçtir teoride başlayabiliyorum yeni aşklara...

Sonuç(!)

Sonuç mu? Henüz yok ortada....